Gitaar | GuitarPoll

Bozo

Bozo Podunavac is een in Servië geboren meester-gitaarbouwer die in 1959 naar de VS emigreerde.
Hij is opgegroeid in Belgrado, Joegoslavië en heeft stage gelopen bij meester-gitaarbouwer Milutin Miadenovic, in 1950 afgestudeerd.
Hij verhuisde naar Chicago, waar hij begon te werken op de reparatieafdeling van een muziekhandel. In 1964 opende hij zijn eigen winkel en begon ik gitaren te bouwen met het "BOZO" logo.
Hij is gespecialiseerd in het bouwen van zeer sierlijke instrumenten. In het midden van de jaren 70 verruilde hij Chicago voor Zuid-Californië waar hij in San Diego zijn eigen winkel opende samen met een school voor gitaarbouwers. Uiteindelijk verhuist hij naar Florida waar hij zijn gitaardiensten blijft aanbieden.
Tot op heden heeft hij meer dan 700 gitaren gebouwd. Hij bouwt nog steeds gitaren op speciaal verzoek.

Scharpach

Theo Scharpach, geboren in Oostenrijk, verhuisde op jonge leeftijd naar Nederland. Zijn vader was horlogemaker, Theo studeerde af met een diploma of Arts en behaalde later het diploma restauratie van antieke meubelen, hij wist toen al dat hij eigenlijk gitaarbouwer wilde worden.
Hij heeft de afgelopen 40 jaar voor bekende gitaristen gewerkt zoals Al di Meola, Steve Howe, Harry Sacksioni, Chieli Minucci, Randy Bachman, Ahmet Kanneci, Camillo Sauvalle, Andreas Dombert en enkele beroemde verzamelaars zoals Scott Chinery.
Al zijn gitaren zijn exclusief handgemaakt. hij wil dat zijn gitaren veel klankkleuren hebben, een groot dynamisch bereik bieden en toch een intimiteit hebben.
Hij begon klassieke gitaren te bouwen en specialiseerde zich in op maat gemaakte gitaren, ongeveer 30 jaar geleden voegde hij de Archtop jazzgitaar toe omdat het zijn aandacht en passie trok.

Hustings

Xotic

Het eenmansbedrijf begon in 1998 de San Fernando-valley, Californië met het produceren van hoogwaardige basgitaren en basvoorversterkers. Xotic Basgitaren hadden een functie nodig die hen onderscheidde van de concurrentie en dus werd de ingebouwde Tri-Logic Bass Preamp gecreëerd.
Een belangrijk onderdeel van Xotic is de fabricage van effectpedalen.
In 2009 Xotic meer erkenning en de vraag naar producten werd te groot om te blijven werken vanuit een kleine garage in San Fernando Valley.
Om plaats te maken voor de toekomst was een verandering nodig en werd er verhuisd naar Van Nuys, CA.
Met de oprichting van het nieuwe hoofdkantoor kon het bedrijf overuren maken en tegen het einde van het jaar bracht Xotic een van zijn bestverkochte pedalen tot nu toe uit, de Xotic EP Booster.
Tegenwoordig blijft Xotic gitaren, bassen en pedalen ontwerpen en produceren. Xotic's belofte aan hun klanten is om producten te ontwerpen/maken die niet alleen geweldig klinken, maar hen ook als artiesten inspireren.

Cole Clark

Alle Cole Clark-gitaren zijn bijna volledig gemaakt van Australisch inheems, massief hout zoals Bunya Pine, Australian Blackwood en Californian Redwood, maar ook van Mahogany en Huon Pine, Queensland Maple, Silky Oak, European Maple en Maple Silkwood.
Het bedrijf zet zich in voor duurzaamheid en heeft bijna alle bedreigde fretboard-houtsoorten zoals palissander en ebbenhout vervangen door alternatieven zoals Blackbean en Sheoak.
Cole Clark produceert voornamelijk akoestische gitaren, maar waagt zich ook aan lapsteels en basgitaren. Eerder produceerde het bedrijf ukeleles en elektrische gitaren. Deze zijn momenteel (2022) niet meer in productie.
Het akoestische assortiment van Cole Clark omvat de FL Dreadnought-modellen in 6 en 12-snarige, AN grand auditorium en LL-reisgitaar. Door de houtcombinatiemogelijkheden hebben bovenstaande modellen maar liefst 30 verschillende combinaties en achter- en zijhout, vandaar een andere productnaam.
In een gezamenlijke locatie met basmaker Neil Kennedy uit Melbourne, bracht Cole Clark in 2017 de elektrische baslijn 'LLBN' uit.
Cole Clark maakt gebruik van een gepatenteerd '3-weg' pick-upsysteem dat drie elementen combineert (piëzo-montage onder het zadel, gezichtsbeugelsensor en een condensatormicrofoon) die samenwerken, waarbij ze alleen frequenties horen waarvoor ze het best geschikt zijn.
In 2019 bracht Cole Clark een reeks akoestische gitaren uit met extra Humbucker-pickups als tweede uitgang, waardoor de gitaren de mogelijkheid kregen om te schakelen tussen akoestische en elektrische tonen en de twee samen te voegen met een druk op de knop. Ze zijn er in FL, LL, AN, FL 12 string en het Lloyd Spiegel signature model.
Cole Clark produceert nu ook elektrische basgitaren, ontworpen door de Australische basbouwer Neil Kennedy. Ze zijn verkrijgbaar in 4- en 5-snarige modellen, gemaakt van volledig duurzaam geproduceerd hout. Ze zijn voorzien van Aguilar Super Double dual-coil humbucker-pickups, gemaakt in New York, VS.

G&L

G&L is een Amerikaanse gitaarproducent die eind jaren 70 werd opgericht door Leo Fender, George Fullerton en Dale Hyatt.
G&L produceert elektrische gitaren en basgitaren met ontwerpen gebaseerd op enkele klassieke Fender-instrumenten. Het bedrijf produceert ook effectapparaten. G&L's meest opvallende speler is Jerry Cantrell, zanger en gitarist van Alice in Chains, die sinds de jaren '80 verschillende modellen van de gitaar heeft gespeeld, Cantrell heeft ook zijn eigen kenmerkende Tribute Series Rampage en Superhawk.
De meest geavanceerde verbeteringen die Leo Fender en George Fullerton aanbrachten zijn terug te vinden in de G&L-instrumenten zoals
de "Magnetic Field Design" (MFD-)pickups, een keramische staafmagneet in combinatie met zachte ijzeren poolstukken met instelbare hoogte, ze stellen een speler in staat om de pickup-output per snaar in te stellen. MFD's staan bekend om hun kenmerkende toon, die helderheid en kracht combineren.
De "Dual-Fulcrum Vibrato".
De G&L "Saddle-Lock bridge" maakt gebruik van een kleine inbusschroef aan de zijkant van de brug om de zijwaartse beweging van de afzonderlijke snaarzadels te verminderen. Het ontwerp en de stevige afmetingen van de brug zijn bedoeld om verlies van ondersteuning door deze zijwaartse beweging te voorkomen door de zadels aan elkaar te vergrendelen.
Het "Tilt Neck Mechanism" ontworpen en gepatenteerd door George Fullerton. Deze functie wordt niet meer gebruikt en was een overdracht van de productie van Music Man.
Het "bi-cut nekontwerp" omvatte het in de lengte doorsnijden van de hals loodrecht op de plaats waar de toets later wordt geïnstalleerd, een kanaal voor de truss-stang en vervolgens de twee nekstukken weer aan elkaar gelijmd.

Duesenberg

Duesenberg is een merk van het in Hannover gevestigde bedrijf Göldo Music. Ze maken elektrische gitaren, lapsteels, elektrische bassen in art-decostijl en andere muziekapparatuur zoals gitaarversterkers en effectpedalen.
In 1978 richtte Dieter Gölsdorf Rockinger Guitar op in Hannover, een voorloper van Duesenberg Guitars. Hij produceerde kits voor elektrische gitaren en vond met de hulp van Matthias Jabs het eerste locking trem-systeem ter wereld uit onder de naam Rockinger Tru Tune Tremolo (door de snaren te blokkeren tijdens het bedienen van de vibrato-hendel), dat iets later verscheen als Edward van Halen tremolo onder licentie van Kramer Guitars in de VS.
Het merk Duesenberg werd al in 1986 door Dieter Gölsdorf gebruikt voor futuristische ontwerpen van heavy metal gitaren. Vanaf 1991 werd het merk voor het eerst gebruikt als onderdeel van het eigen bedrijf, Göldo Music GmbH, Hannover.
In 1995 ontwikkelde Gölsdorf een nieuwe gitaar genaamd Starplayer. Het was een semi-akoestische elektrische gitaar met een plat sparren bovenblad, twee pickups, een esdoorn hals en tal van toepassingen in Art Deco stijl. Deze gitaar was een voorloper van Duesenbergs latere meest succesvolle elektrische gitaar, de Starplayer TV. Met hun klassieke decoratieve elementen en de vaak onconventionele kleurstelling verwijzen Duesenberg instrumenten naar de gitaarbouwkunst van de jaren '50 en '60.

Serpent King Guitars

Serpent King Guitars werd in 2011 opgericht door Henri Sattler.
Henri besloot een gitaarmerk te beginnen met betaalbare gitaren voor metalheads, er cool uitzien met een goede prijs-kwaliteitverhouding hebben.
Na een tijdje werden de gelederen van het bedrijf uitgebreid met de komst van Robert Schotman. Met een meer technische achtergrond verdiepte hij zich in het ontwikkelingsgedeelte van het bedrijf om meer custom gitaren te kunnen maken en een grotere variatie aan beschikbare modellen te bieden.
In de loop der jaren werden er diverse modellen ontworpen, zoals de Anubis in samenwerking met voormalig Sinister-gitarist Dennis Hartog, de Corpse die werd ontworpen door Jimmy Lundqvist van de Zweedse deathmetalband Entrails. Daarna zagen de Blackfyre, Centurion, Gemini, Omega en Trident het licht. Sommige modellen zijn nu verzamelobjecten en anderen worden voortdurend geüpgraded om waar mogelijk een hogere standaard te bereiken.

ESP

ESP Company Limited is een Japanse gitaarfabrikant die zich voornamelijk richt op de productie van elektrische gitaren en basgitaren. Ze zijn gevestigd in zowel Tokio als Los Angeles, met verschillende productlijnen voor elke markt.
ESP Company produceert instrumenten onder verschillende namen, waaronder "ESP Standard", "ESP Custom Shop", "LTD Guitars and Basses", "Navigator", "Edwards Guitars and Basses" en "Grassroots".
Hun producten variëren van in Japan gebouwde custom-shop-instrumenten tot lagere kwaliteit massaproductie-instrumenten van Koreaanse, Indonesische en Chinese makelij.

LAG Guitars

Dick Dijkman Guitardesign

SVL Guitars

SVL Guitars gevestigd in Hampshire (Engeland) eenmans bedrijf van Simon Law gebaseerd op goede klantenservice en een zoektocht naar de perfecte gitaar met de perfecte toon.
Simon Law richtte SVL Guitars op na meer dan 16 jaar als professioneel gitaarreparateur te hebben gewerkt. Hij raakte meer teleurgesteld in de zogenaamde 'custom shop' en 'boutique' gitaren, ze probeerde meer erg mooi te zijn dan echt goed te spelen en ongelooflijk te klinken.
Elke gitaar is met de hand gebouwd van het allerbeste duurzame klankhout, gespoten met ultradunne lagen nitrocellulose, dit helpt het hout te ademen en zeer resonerend te blijven, er wordt geen polyfinish gebruikt op de gitaren, de halzen zijn op dezelfde manier afgewerkt en vervolgens behandeld met een gepatenteerd afwerkingsproces om ze een prachtig speelgevoel te geven.
De afwerkingen zijn zo mooi en dun en ze zullen hoe dan ook vrij snel verouderen, waardoor de gitaar een veel natuurlijkere, sierlijke leeftijd krijgt, de hardware wordt op verzoek ontglanst.
Alleen de allerbeste hardware en op maat gemaakte pickups worden gebruikt, elektronica komt van CTS, CRL, Sprague, Mallory en Switchcraft, alle potten komen zeer nauw overeen met een tolerantie van 3% of minder.
Topkammen worden met de hand gesneden van vintage bot.

Lakewood

Lakewood Guitars start in 1986, oprichter Martin Seeligerk had een paar jaar eerder zijn opleiding bij meester-luthier Manfred Pletz voltooid en probeerde zijn plekje als onafhankelijke gitaarbouwer te vinden. Duitsland was midden jaren tachtig een land van klassieke gitaren. Staalsnaarmodellen waren afkomstig uit de VS en Japan. Hij was dan ook erg gemotiveerd om Duitsland op de wereldkaart voor akoestische gitaren te zetten.
Sinds 1986 worden Lakewood gitaren gebouwd in Giessen bij Frankfurt/Main. De klank, esthetiek en afwerking van de instrumenten voldoen aan de hoogste normen.
Sinds die beginjaren zijn er meer dan 20.000 gitaren gemaakt die menig verhaal kunnen vertellen en die deel zijn gaan uitmaken van vele uiteenlopende levens.

Guttlin

In 2007 begint Karel Phlix met het bouwen van zijn eigen gitaren. Als muzikant bespeelde hij veel verschillende gitaren van de bekende bekende merken, maar hij wilde heel graag zijn eigen modellen maken. Hij wilde niet gevestigde modellen kopiëren, maar was op zoek naar een vorm die een bepaald "vintage" gevoel zou geven. Na talloze pogingen en mislukkingen kwam hij uiteindelijk op een gitaar die verwijst naar de klassiekers maar tegelijkertijd een unieke en herkenbare eigen identiteit had: de Thin King.
Ondertussen zijn er meer originele Guttlin-ontwerpen ontstaan, voor verschillende soorten gitaren en bassen.
Sinds kort maakt hij ook pick-ups, met als resultaat het Guttlin merk "BarBar Pickups". Ook bruggen, staartstukken en knoppen worden allemaal in huis gemaakt. En alles gebeurt op de "vintage" manier: geen CNC, 3D-printen of outsourcing.

Delaney

Met een uitgebreide kennis van houtbewerking en een goede kennis van klankhout werd gitarist Mike Delaney een gitaarbouwer.
Delaney Guitars werd officieel geboren in mei 2004 in een klein stadje ten zuiden van Missoula Montana. Mike en zijn vrouw Val startte een bedrijf bekendheid kreeg tot mijlen rond de wildernis van Bitterroot Mountain, het zorgde voor een geweldige sfeer om aangepaste gitaren te bouwen.
Na 17 jaar, 3 staten en 4 winkels en huizen, wonen Mike & Val 25 mijl ten zuiden van Austin Texas. Dat is 17 jaar custom gitaren bouwen voor een aantal behoorlijk beroemde en een aantal niet-zo-beroemde mensen.

Lewis

Bill Lewis was van oorsprong een flamencogitarist en gitaarbouwer. Hij studeerde in Spanje, volgde masterclasses bij Andres Segovia en werkte eind jaren '50 voor een kleine gitaarfabrikant 'Los Guitarerros de Mallorca.
Lewis had als ontwerpadviseur gewerkt voor enkele grote namen in de gitaarbouw en had contacten in de hele industrie. Michael Gurian, een oude vriend,hielp Bill een kleine fabriek op te zetten.
De gitaarwinkel van Lewis in Vancouver was in de jaren 60 en 70 een mekka voor liefhebbers, een van de weinige winkels in Canada waar je goede, degelijke informatie over instrumenten en hun constructie kon krijgen.
Bill richtte vervolgens Lewis Luthiers' Supply op, waarbij hij veel speciale gereedschappen aan gitaarbouwers aanbood, waarvan Bill sommige zelf had ontworpen en in Europa had vervaardigd.
De broer van Bills zat in de houtkap en samen begonnen ze met het oogsten en herzagen van western red cedar, die Bill wereldwijd als topmateriaal verkocht.
Begin jaren 80 verkocht Bill Lewis Luthiery verkocht aan een groep mensen in Californië, waar het werd omgevormd tot Luthiers' Mercantile.

Fano

Dennis Fano, oprichter van Fano Guitars, repareerde gitaren bij Matt Umanov Guitars in New York. In 2001 besloot hij zich fulltime op de gitaarbouw te richten.
Het vlaggenschip van Fano is de Alt de Facto serie, die verkrijgbaar is in een reeks stijlen en configuraties, waaronder een "distressed" afwerking die de gitaar de indruk geeft dat hij aan slijtage onderhevig is.
In januari 2016 introduceerde Fano een Standard Series-lijn van gitaren, bestaande uit de JM6- en SP6-modellen, een betaalbare lijn van signature gitaren van een van de meest gerespecteerde custom bouwers in de industrie, nieuw en toch vertrouwd, superieur vakmanschap en unieke 'distressed' afwerkingen die deze gitaren uiteindelijk speelbaar en herkenbaar maken.
In 2017 werden de RB6 en TC6 Standard modellen aan de lijn toegevoegd, samen met in totaal 8 vintage kleuren en 2 verschillende stijlen nitrocellulose afwerkingen, medium "distress" of "NOS".
In januari 2018 introduceerde Fano de Standard Series basgitaar, JM4-FB. De gitaar wordt gelanceerd op de NAMM-wintershow in Anaheim, Californië.

Heeres

Gitaarbouwer Richard Heeres is helemaal weg van zijn vak. Hij maakt archtops, flamencogitaren en elektrische gitaren.
Het begon allemaal met een bandje, ze speelde muziek à la Crosby, Nash, Stills and Young. Merkgitaren waren nogal duur. Hij kwam een advertentie tegen van een meester-gitaarbouwer in Canada, die cursussen gitaarbouwen gaf. Hij ging er heen en kwam thuis met een eigengebouwde gitaar. Die kostte even veel als wanneer hij er eentje had gekocht in een winkel. En ineens viel alles op zijn plek; hij had een opleiding werktuigbouwkunde aan de MTS gedaan en was al vanaf zijn veertiende werkzaam als meubelmaker, die twee vaardigheden kwamen prachtig samen in de gitaarbouw.
Richard Heeres heeft met andere gitaarbouwers de ADAM opgericht, the Association of Dutch Archtop Makers. Dat heeft veel voordelen: Zij onderzoeken en ontwikkelen dingen gezamenlijk en kopen gezamenlijk hout in. Ze dagen elkaar uit om het beste uit zichzelf te halen.

Dean

Dean Guitars werd in 1976 opgericht door Dean Zelinsky die uitgekeken op het saaie ontwerp van de gitaren van die tijd besloot om zijn eigen innovatieve model te creëren. De eerste gitaar die op de markt kwam, had een innovatieve V-vorm die al snel enorm populair werd. Opmerkelijk is de V "Michael Schenker Signature", gemaakt in overleg met de Duitse gitarist, waardoor het zowel een designobject als een zeer gewild instrument werd. Rudolf Schenker, gitarist van de Scorpions en de oudere broer van Michael, heeft ook meerdere malen opgetreden met de two-tone Dean V (wit/zwart).
Dean ging door met het maken van talloze modellen onder leiding van Zelinsky, maar in 1986 verkocht hij het bedrijf aan verschillende kopers. Met het nieuwe management verloor Dean aanzienlijk aan populariteit en riskeerde het serieus zijn deuren te sluiten als Dean Zelinsky het bedrijf eind jaren 90 niet opnieuw had gekocht.
In 2008 verkocht Dean Zelinsky zijn bedrijf opnieuw en richtte vervolgens een nieuwe op, DBZ Guitars (de naam is samengesteld uit de initialen van zijn naam, Dean Barrett Zelinsky).

Zemaitis

Zemaitis Guitar is een gitaarmerk dat eigendom is van de Japanse Kanda Shokai Corporation, die de instrumenten in Tokio produceert. Kanda Shokai is ook eigenaar van Greco, een ander gitaarmerk.
De gitaren van Zemaitis zijn gebaseerd op ontwerpen van de Britse gitaarbouwer Tony Zemaitis, die in 2002 stierf. In de Verenigde Staten wordt Zemaitis gedistribueerd door de "Zemaitis Guitar Company", gevestigd in Paso Robles, Californië. Huidige producten van Zemaitis zijn onder meer elektrische en akoestische gitaren.
Zemaitis staat wereldwijd bekend om zijn unieke metalen en parel front-gitaarontwerpen. De slogan van het merk is "art with strings".

Yairi

Yairi is de achternaam van drie Japanse gitaarbouwers die geassocieerd worden met handgemaakte akoestische gitaren van hoge kwaliteit.
In de jaren 60 en 80 maakte Sadao Yairi gitaren onder het merk S. Yairi. Zijn zoon Hiroshi Yairi maakte akoestische gitaren onder toezicht van Sadao (meestal gesigneerd en/of gestempeld door S. Yairi). Sadao was de oom van Kazuo Yairi die gitaren bouwde onder zijn eigen merk, K. Yairi.
S. en H. Yairi zijn op de markt gebracht onder een paar namen in de Verenigde Staten, waaronder Yairi & Sons, Kohno, Shelly en Wilson. Ze bouwen ook gitaren voor andere labels zoals Alvarez en in 1980-1985 voor het Ierse merk George Lowden.
Al decennia lang zijn de eersteklas akoestische gitaren van Alvarez onder het merk Alvarez-Yairi, handgemaakt in dezelfde fabriek als K. Yairi-gitaren en exclusief verkocht in de Verenigde Staten door Alvarez.

Fernandes Guitars

Het Japanse Fernandes Guitars begon in 1969 met het bouwen van flamencogitaren. Naarmate het bedrijf groeide, breidde het de productie uit met elektrische gitaren, basgitaren, versterkers en accessoires en werd een van de grootste gitaarfabrikanten van Japan. Fernandes is ook eigenaar van Burny, een merk voor Gibson-replica's.
Ondanks de hoge productiecijfers is Fernandes in de Verenigde Staten beter bekend om zijn Sustainer-systeem, dat elektromagnetisme gebruikt om een snaar voor een langere periode te laten doorzingen.

Veillette

Joe Veillette raakte begin jaren '70 geïnteresseerd in het bouwen van gitaren, hij werkte samen met collega-architectuurstudent Harvey Citron, en vormde het gitaarmerk Veillette-Citron in 1976. Veillette-Citron werkte samen met John Sebastian om de eerste productie-baritongitaar te ontwikkelen en op de markt te brengen. Veillette-Citron was een pionier op het gebied van de "nek-door-lichaam-constructie", was innovatief in instrumentelektronica en zette nieuwe trends in het moderne elektrische basontwerp. Vroege Veillete-Citron instrumenten zijn zeldzaam en zeer gewild vanwege hun uitmuntende kwaliteit, vakmanschap en innovatieve ontwerpen. Het bedrijf verhuisde in 1976 van Brooklyn naar Kingston NY. De samenwerking duurde tot 1983.
Veillette richtte Veillette Guitars op in Woodstock NY. Hij heeft zich gericht op het maken van ongebruikelijke instrumenten. Een van de meest opvallende gitaren is de Gryphon - een korte (18,5.1") schaal 12-snarige gitaar.

Sigma

Eind jaren zestig overspoelden Japanse gitaren de Amerikaanse markt, tegen een veel lagere prijs. Als antwoord hierop werd in 1970 “SIGMA” gelanceerd, de merknaam voor akoestische gitaren, ze werden gebouwd door speciaal opgeleid personeel in de meest efficiënte gitaarfabrieken in Japan en vervolgens naar de VS gestuurd voor inspectie voordat ze werden vrijgegeven voor verkoop en verzending naar de muziekwinkels.
"Sigma Guitars" krijgen al snel een uitstekende reputatie. Van sommige modellen werd gezegd dat ze van uitstekende kwaliteit waren, zowel qua constructie als qua geluid. Daarom is het opvallend, maar niet verrassend, dat er nauwelijks tweedehands Sigma-gitaren te koop zijn. De meeste eigenaren zweren nog steeds bij hun instrumenten en zouden er nooit afstand van doen. Er zijn Sigma-fans, Sigma-gemeenschappen, Sigma-websites; en zelfs verzamelaars hebben zich gespecialiseerd in Sigma-gitaren.

Doodad Guitars

LSL

LsL gitaren zijn hun insider-cultstatus al lang ontgroeid sinds ze in 2008 werden opgericht, vanwege hun uitstekende geluid en productiekwaliteit.
De instrumenten worden gemaakt in het zonnige Californië / USA, in kleine aantallen, volgens oude specificaties met veel vakmanschap, ziel en passie. Ultradunne nitroverf, geselecteerde lichte houtsoorten en met de hand gewikkelde pickups maken het plaatje compleet van een echte American Vintage Masterbuilt gitaar.
De gitaren voelen goed aan en het geluid is in positieve zin "oud".
Elk instrument wordt geleverd in een stijlvolle G&G kwaliteitskoffer.
In plaats van serienummers geeft LsL elke gitaar een naam. Dat heeft stijl!!

Hohner

Hohner Musikinstrumenten GmbH & Co. is een Duitse fabrikant van muziekinstrumenten, opgericht in 1857 door Matthias Hohner (1833-1902).
De wortels van de firma Hohner liggen in Trossingen, Baden-Württemberg. Hoewel bekend om zijn mondharmonica's, heeft Hohner een breed scala aan instrumenten vervaardigd, zoals kazoo's, accordeons, blokfluiten, melodica's, banjo's, elektrische, akoestische, resonator- en klassieke gitaren, bassen, mandolines en ukeleles.
Van de jaren '40 tot '90 produceerde het bedrijf ook verschillende elektrische/elektronische toetsenborden. Vooral in de jaren zestig en negentig produceerden ze een reeks innovatieve en populaire elektromechanische klavierinstrumenten; het klavecimbel, pianet, basset, gitaar en clavinet. In de jaren 80 werden verschillende Casio-synths verkocht onder het merk Hohner, bijvoorbeeld de Casio HT-3000 / Hohner KS61midi en de VZ-1 / HS-2.
Tegenwoordig produceert Hohner mondharmonica's, melodica's, accordeons en blokfluiten.

Eccleshall

De hoofdactiviteit van Chris Eccleshall (1948-2020) was het op maat maken van akoestische en elektrische gitaren, hij produceerde ook een standaardreeks solidbody-elektronica produceerde onder de naam "Electric Lady" en maakte massieve elektrische mandolines, akoestische mandolines, mandola's en bouzouki's.
Eccleshall is oorspronkelijk opgeleid als vioolbouwer bij W.E. Hill and Sons uit Bond Street, Londen. Hij kreeg het uiteindelijk zo druk, vooral met het werk aan meerdere instrumenten van Rory Gallagher, dat hij zijn eigen werkplaats oprichtte en fulltime gitaren ging maken. Britse gitaarbouwers waren destijds ondergewaardeerd, maar Eccleshall was een van de eersten die erkenning kreeg, samen met Tony Zemaitis en John Birch. Hoewel zijn naam beter bekend is bij insiders dan bij het grote publiek, werd Eccleshall een gevestigde naam als een van 's werelds toonaangevende gitaarmakers.
Begin jaren 1980 sloot Eccleshall een licentieovereenkomst met het Japanse merk Kimbara om een door Eccleshall ontworpen Stratocaster-stijl gitaar te maken en te distribueren. Eccleshall reisde naar de Japanse fabriek om toezicht te houden op de installatie en was erg tevreden met de Japanse technische normen. Deze gitaren zijn zeer zeldzaam . In 1986 ontwortelde Eccleshall uit zijn geboorteland Ealing om naar Dartington te verhuizen en een paar jaar later verhuisde zijn werkplaats weer naar Buckfastleigh.
Eccleshall werkte gedurende zijn hele carrière veel met leerlingen en assistenten en trainde en adviseerde andere gitaarbouwers, waaronder George Lowden en Kevin Chilcott.

National Reso-Phonic

National Reso-Phonic Guitars is een fabrikant van resonatorgitaren en andere resonatorinstrumenten, waaronder resonatormandolines en resonatorukeleles. Hoewel de naam, branding en productlijn lijken op de originele National String Instrument Corporation, heeft dit bedrijf geen historische connectie met dat bedrijf.
Het bedrijf werd in 1989 opgericht door Don Young en McGregor Gaines in een garage in Californië. Ze begonnen met het produceren van resonatorgitaren onder de naam "National Reso-Phonic Guitars".
Sinds 1990 is de fabriek gevestigd in San Luis Obispo, Californië. Het produceert jaarlijks meer dan 1000 instrumenten, in meer dan 50 verschillende modellen. Het bedrijf herstelt bijna elke vintage National gitaar in originele staat.
De National Reso-Phonic Guitars-modellenreeks omvat niet alleen de tricone- en biscuitmechanismen die op de originele National-instrumenten worden gebruikt, maar ook het omgekeerde kegelontwerp dat op de Dobro wordt gebruikt. National bouwt en bewerkt ook kleine onderdelen voor andere Noord-Amerikaanse gitaarbouwers.

Musima

Musima was gevestigd in Markneukirchen in het voormalige Oost-Duitsland, dicht bij de Tsjechische grens. Het Ertsgebergte gebied had de juiste omstandigheden voor hoogwaardig sparrenhout, essentieel voor het maken van viool en akoestische gitaren. Muziekinstrumentenmakers verzamelden zich in de 18e eeuw in het gebied, waardoor Markneukirchen een vooraanstaande positie kreeg. Beroemd om zijn orkestinstrumenten, had de stad waarschijnlijk ooit de hoogste concentratie instrumentmakers ter wereld.
Het communistische regime van na de Tweede Wereldoorlog bracht enkele veranderingen met zich mee, omdat de regering graag de expertise van Markneukirchen optimaal wilde benutten. In 1952 werd Musima opgericht als een coöperatie, waarbij veel van de ambachtslieden en familiebedrijven van de stad onder een collectief beheer werden gecentraliseerd.
De Oost-Duitse regering wilde Musima tot een voorbeeld van de communistische industrie maken en steunde het bedrijf, dat snel uitgroeide tot de grootste in de DDR. Met 1200 medewerkers in de jaren 80 en een piekproductie van 360 gitaren per dag, exporteerde Musima elektrische en akoestische gitaren naar 53 landen over de hele wereld.
De eerste Musima gitaren werden over het algemeen als degelijke gitaren met een goede prijs-kwaliteitverhouding beschouwd. De instrumenten van hogere kwaliteit, gemaakt door de meer ervaren ambachtslieden, werden meestal gereserveerd voor de export. Dit waren vaak prachtige gitaren met innovatieve ontwerpen, ondanks dat de onderdelen en elektronica niet konden tippen aan hun Amerikaanse tegenhangers.

Line 6

Line 6 is een fabrikant van muziekinstrumenten en audioapparatuur. Hun productlijnen omvatten elektrische en akoestische gitaren, basgitaren, gitaar- en basversterkers, effectunits, USB-audio-interfaces en draadloze gitaar/bas-systemen. Het bedrijf werd opgericht in 1996 en heeft zijn hoofdkantoor in Calabasas, Californië.
Line 6 importeert haar producten voornamelijk uit China. Sinds december 2013 is het een volledige dochteronderneming van de Yamaha Corporation.
Marcus Ryle en Michel Doidic (twee voormalige Oberheim-ontwerpers) waren mede-oprichters van Fast-Forward Designs in 1996 hernoemd naar de huidige naam Line 6.Geschiedenis

Hun eerste digitale gitaarversterker was de de AxSys 212, een combo-versterker met twee 12-inch luidsprekers. Dit werd in 1997 gevolgd door de Flextone.
Het bedrijf onderging begin jaren 2000 een snelle expansie door het succes van hun Pod-productlijn, die modelleringscircuits isoleerde van de AxSys-versterker.
Digitale modellering probeert de unieke kenmerken van muziekinstrumenten en professionele audioapparatuur na te bootsen.
Early Line 6-producten gebruikten digitale modellering om de kenmerkende klank van een gitaarversterker/luidsprekercombinatie na te bootsen. Verdere ontwikkeling van de modelleringstechnologie van Line 6 heeft de emulatie uitgebreid met talrijke combinaties van gitaarversterkers en gitaarkasten, gitaareffecten, microfoons en zelfs verschillende gitaren en andere instrumenten met frets.
Hoewel Line 6 begon met een modellerende gitaarversterker, was hun doorbraak misschien wel de POD-gitaarprocessorlijn en zijn latere varianten, deze modelleringstechnologie was de basis voor de meeste Line 6-producten, van gitaarversterkers tot software en computer audio-interfaces. Line 6 heeft een actieve gebruikersgemeenschap en biedt software waarmee gebruikers gemakkelijk patches of apparaatinstellingen voor veel van Line 6-producten kunnen downloaden en delen.

Blueberry

Blueberry-gitaren zijn de inspiratiebron van de zakenman en muzikant Danny Fonfeder uit Montreal, die op het idee kwam om uitmuntend vakmanschap te combineren met buitengewone kunst. Na verschillende keren de wereld rond te hebben gereisd en de krachten te hebben gebundeld met de beste gitaarbouwers, lanceerde Danny een onderneming in samenwerking met 's werelds beste houtsnijders op het eiland Bali in Indonesië.
Elke gitaar is handgemaakt en uniek in detail en materiaal, elke gitaar is een kunstwerk de beste muzikanten waardig. Een speciale groep ambachtslieden voegt hun uitzonderlijke vaardigheden toe aan elke gitaar voordat deze wordt getest en beoordeeld om een Blueberry-instrument te worden genoemd. Blueberry gitaren belichamen een huwelijk tussen Oost en West. Ze vieren het samengaan van geest en ziel, functionaliteit en kunstzinnige eerbied.
Elk instrument voldoet aan de hoge eisen van muzikanten en kunstkenners.

Continental

Barth

Paul Barth was een belangrijke speler in de ontwikkeling van elektrische gitaren en ontwerper van instrumenten zoals de Rickenbacker Capri, die John Lennon beroemd maakte.
Het is dat Capri-ontwerp dat Barth meenam toen hij Rickenbacker in 1957 verliet en zijn eigen winkel opende, hij sloot een contract met Natural Music Guild van Santa Ana, CA, voor de distributie van zijn gitaren. Deze modellen dragen het label "Barth Natural Music Guild".
Niet lang daarna ging Barth voor Magnatone werken, waar zijn ontwerp de aanduiding "Mark" kreeg en natuurlijk een "Magnatone"-logo. Het model met één pick-up zoals het mijne kreeg het label Mark VII. Er werd ook een model met twee pickups geproduceerd, de Mark VIII en de Mark IX, een model met twee pickups met een stereo-uitgangsschakelaar en de Mark X, een premium stereomodel.

Patrick James Eggle

Patrick James Eggle werd aangemoedigd door zijn ouders om als houtbewerkingsproject een gitaar te bouwen. Ontevreden met het resultaat trok hij de gitaar uit elkaar en begon aan een andere, en toen nog een...; een obsessie was geboren!
De afgelopen decennia heeft Patrick een reputatie opgebouwd met het ontwerpen en bouwen van kwaliteits-gitaren, waarvan sommige eigendom zijn geweest van iconen zoals Toni Iommi, Albert Lee en Rory Gallagher om er maar een paar te noemen. Hij is een veelgevraagd spreker op gitaartentoonstellingen en muziekshows.
Tegenwoordig werkt hij met een klein team van ambachtslieden, die een beperkt aantal hoogwaardige met de hand gemaakte elektrische gitaren produceren vanuit de werkplaats in Oswestry. Het doel is om gitaren te produceren die niet alleen visueel opvallend zijn, maar ook superieure bespeelbaarheid en klank bezitten.
Door ervoor te zorgen dat alleen de beste materialen worden gebruikt, besteedt Patrick veel van zijn tijd aan reizen en het onderzoeken van afgelegen locaties om prachtige en unieke houtsoorten te kopen en zijn leverancierslijst uit te breiden.

Tokai

Tokai Gakki Company Ltd., kortweg Tokai Guitars, is een Japanse fabrikant van muziekinstrumenten. Tokai is een van de toonaangevende bedrijven in Japan. Het bedrijf werd in 1947 opgericht door Tadayouki Adachi en is nog steeds een familiebedrijf.
Hoewel Tokai zich momenteel richt op elektrische en akoestische gitaren, basgitaren en autoharps heeft het bedrijf in het verleden andere instrumenten vervaardigd, zoals melodica's, piano's en gitaarversterkers.
Tokai begon in 1947 als fabrikant van mondharmonica's en piano's. Het ontwikkelde zijn eerste melodica, de Pianica, in 1961. Later werden ook banjo's, klavecimbels en elektrische pianos gemaakt.
Tokai begon in 1965 met het maken van klassieke gitaren. Het maakte zijn eerste elektrische gitaar in 1968 met de Humming Bird, een gitaar die losjes gebaseerd was op de Mosrite Mark I en II.
Tussen 1977 en 1978 begon Tokai met het maken van verschillende Fender en Gibson replica elektrische gitaren en bassen. Deze modellen zijn algemeen bekend als "rechtszaak gitaren". Tokai's replica van de Gibson Les Paul elektrische gitaar, genaamd het "Les Paul Reborn" model, begon in 1978. In 1980 werd de naam veranderd in "Reborn Old" en later in de huidige naam, "Love Rock". De naamswijziging was een reactie op dreigementen van Amerikaanse gitaarbedrijven om naar de rechter te stappen om hun auteursrechten te beschermen. Tokai maakte ook Fender-replica's, de "Springy Sound" (ST-serie, Fender Stratocaster-replica) en de "Breezy Sound" (TE-serie, Fender Telecaster-replica). Stevie Ray Vaughan speelde op een "Tokai Springy Sound". Deze gitaar was voorzien van lipstick-pickups en is te zien op de hoes van zijn tweede studioalbum Couldn't Stand the Weather.
In 1983 introduceerde Tokai een gitaar met aluminium body, de Talbo (Tokai Aluminium Body).

Klein Guitars

Klein Electric Guitars maakt innovatieve, ergonomische en klankvolle nandgemaakte instrumenten. De instrumenten staan bekend om hun veelzijdigheid, bespeelbaarheid en toon die ongeëvenaard is.
Klein Electric Guitars biedt twee basisgitaarmodellen aan: de DT-96 en de BF-96.
Eind jaren 80 stond gitaarbouwer Steve Klein al bekend om het bouwen van enkele van 's werelds beste akoestische gitaren. Jarenlang speelde hij met een idee voor een elektrische gitaar, een die radicale bodydesigns moest bevatten wat betreft ergonomie en speelbaarheid.

Lowden

George Lowden is gitaarbouwer gevestigd in Downpatrick, County Down, Noord-Ierland. Hij bouwt akoestische gitaren met stalen en nylon snaren met de hand, evenals elektrische gitaren met een massief lichaam.
Lowden richtte in 1974 op 22-jarige leeftijd George Lowden Guitars op en voltooide al snel serienummer 1 van de Lowden-gitaar.
Aanvankelijk produceerde Lowden zijn eerste gitaren met A-frame bracing, maar vanaf 1976 begon hij ze te produceren met zijn eigen aangepaste A-bracing systeem dat in veel opzichten het unieke geluid van de Lowden gitaar bepaalde.
Vanaf 1980 gaf Lowden een licentie voor de productie van zijn gitaren aan een kleine groep meester-luthiers in Japan, in de buurt van Nagoya. Aanvankelijk werden er al snel vier modellen geproduceerd binnen een paar jaar en tegen het midden van de jaren tachtig werden er in Japan tot 1.000 Lowdens geproduceerd.
In 1985 zakte de verkoop van akoestische instrumenten wereldwijd in en de eigenaren van de Japanse fabriek besloten deze te sluiten en de productie van Lowden-gitaren te verplaatsen naar een grotere fabriek waar andere concurrerende merken waren gevestigd. Lowden maakte zich zorgen over deze uitkomst en besloot te proberen een nieuwe fabriek in Ierland op te zetten. Met weinig kapitaal en met de hulp van een investeerder huurde hij een gebouw in het Balloo Industrial Estate in Bangor, County Down en begon hij nieuwe ambachtslieden in dienst te nemen en op te leiden.
Langzaam groeide de Lowden-enthousiastelingen, spelers werden aangetrokken door de toon en kwaliteit van Lowden, en door het feit dat ze niet in massa werden geproduceerd. Om te voldoen aan verzoeken voor 'speciale editie' Lowdens, ontwierp Lowden de Millennium Twins.
In 2002 introduceerde het bedrijf de meer betaalbare Avalon-reeks.
Sinds 2004 worden Lowden-gitaren vervaardigd door een familiebedrijf in Downpatrick, Co. Down.
Onder de artiesten die Lowden-gitaren hebben gespeeld, zijn Jan Akkerman, Pierre Bensusan, David Gray, Michael Hedges, Jacques Stotzen, Richard Thompson, Luka Bloom, Dermot Kennedy, Niall Horan en Ed Sheeran.

Dyer

Joi Guitars

Gitaarbouwer en eigenaar van Joi Guitars Reuben Forsland staat bekend om zijn respect voor traditionele bouwmethoden, maar onderzoekt altijd nieuwe ontwerpen en concepten door het gebruik van zeldzame en exotische houtsoorten en materialen zoals hennep. Zijn filosofie om een geweldige gitaar te bouwen strekt zich uit tot de levens van de mensen die hij zal raken door middel van passie, inspiratie en muziek.
Precisie in toon, resonantie en differentiatie voor elke gespeelde noot zijn de normen voor een JOI-gitaar. Geluid perfectioneren voor de klankwensen en eisen van de klant, te beginnen met zijn eigen verstevigingssysteem, en het vervolgens te matchen met de juiste combinatie van houtsoorten. Dat levert twee belangrijke zaken op: het meest ideale geluid en klanttevredenheid.

Mule

Fret-King

Fret-King is een Britse fabrikant van snaarinstrumenten en muzieinstrumentenkaccessoires, opgezet door gitaarontwerper Trevor Wilkinson in het begin van de jaren negentig. Het bedrijf maaktl elektrische gitaren en basgitaren die opvallen door hun aparte uiterlijk en niet-traditionele esthetiek.
Sinds 2008 is het merk Fret-King eigendom van de Britse distributeur van muziekinstrumenten John Hornby Skewes and Co. Ltd. (JHS), en is het gevestigd in Garforth, Leeds.
In 2010 hield Wilkinson toezicht op de introductie van de Fret-King Green Label serie, een reeks instrumenten die volledig in het Verenigd Koninkrijk werden gebouwd en ontworpen om te concurreren aan de bovenkant van de markt. Modellen in het Green Label-assortiment waren de Corona, de Country Squire en de Europa Bass. Het Green Label werd al snel gevolgd door de Blue Label- en Black Label-series, die beiden buiten het VK werden gebouwd.
De Stvdio- en Atelier-reeksen, die in 2012 verschenen, waren eenmalige Fret-King-instrumenten, met de hand gemaakt door Wilkinson en zijn team in Southport, VK.
Fret-King heeft signature modelgitaren ontworpen voor een aantal artiesten, waaronder Jerry Donahue, John Etheridge, Gordon Giltrap, John Verity, John Jorgenson, Danny Bryant en Elliott Randall.
Manic Street Preachers-gitarist James Dean Bradfield is een opmerkelijke exponent van Fret-King-gitaren en speelt regelmatig live en in de studio op een rode Ventura 60SSH.
Trevor Wilkinson nam afscheid van JHS in 2018

Kithara

Kithara Guitars maakt handgemaakte electrische gitaren op maat vanuit haar werkplaats in Belfast, Noord-Ierland.
De visie van Kithara is om vast te houden aan eeuwenoude lutherie-technieken, de traditie te respecteren en tegelijkertijd een frisse kijk op gitaarontwerp te hebben. Kithara Guitars pretendeerd een verlengstuk te zijn van de individualiteit van de muzikant. De persoonlijke interactie en relatie tussen maker en muzikant wordt belangrijk gevonden.
Na te hebben gestudeerd bij begaafde meesterbouwers als Sam Irwin en Ernie McMillen, was Kithara's gitaarbouwer Chris Moffitt in staat om zijn vaardigheden in fijne houtbewerking en instrumentenbouw aan te scherpen.

B.C. Rich Guitars

B.C. Rich is een Amerikaans merk van akoestische en elektrische gitaren en basgitaren, opgericht door Bernardo Chavez Rico in 1969.
Het bedrijf begon in de jaren 70 met het maken van elektrische gitaren die opvielen door hun atypische vormen. In het volgende decennium kreeg het bedrijf een brede bekendheid door de populariteit van de gitaren in de heavy metal scene. De high-end instrumenten werden op maat gemaakt in de VS door Ron Estrada, terwijl de mid- en low-end modellen in verschillende landen in Azië werden geproduceerd. Het bedrijf wisselde kort van eigenaar in de jaren negentig voordat het in de jaren 2000 werd overgenomen door Hanser Music Group, een distributiebedrijf gevestigd in Hebron, Kentucky. B.C Rich kreeg later tot 2018 een licentie voor Praxis Musical, gevestigd in Orange, Californië.

Sonntag

Stefan Sonntag, geboren in Augsburg, Duitsland op 17 oktober 1964 begon zijn opleiding gitaarbouwer in 1986 aan de Vioolbouwschool in Mittenwald, Duitsland. Daar leerde hij de vaardigheden en principes van handgemaakte gitaarconstructies.
Daarna ging hij werken bij de Höfner snaarinstrumentenfabriek in Bubenreuth, Duitsland waar hij ervaring opdeed in de gitaarbouwindustrie.
In 1990 ging ik naar de Strohmer-werkplaats in Neurenberg , waar gitaren op speciale bestelling werden gemaakt, evenals reparatiewerkzaamheden en restauraties, samen met Limited-Edition-series.
In 1993 begon hij zijn eigen werkplaats in Augsburg op te zetten. Sindsdien bedient hij niet alleen gitaristen in Duitsland, maar ook in Europa en wereldwijd.
Hij bouwt uitsluitend archtop Jazz-gitaren. Elk instrument wordt in zijn atelier met de hand gemaakt. Er wordt geen gebruik gemaakt van geprefabriceerde houten onderdelen, alle onderdelen worden met de hand gemaakt. Er worden alleen geselecteerde houtsoorten gebruikt die Sonntag zelf kiest van speciale leveranciers. Deze houtsoorten worden gedroogd en maar liefst vijf jaar bewaard. Alleen dan beschikken ze over de kwaliteit die nodig zijn om zijn gitaren te bouwen.

Jasmine

Juan Salvador

Maybach

Richwood

Richwood Master Series gitaren zijn handgemaakt, voorzien van de beste materialen en houtsoorten. Denk bijvoorbeeld aan de top- en brugkamzadel, deze zijn vervaardigd van been. Typisch een kwaliteitskeuze want een benen kammetje zorgt voor een zeer goede overbrenging van de trillingen op het bovenblad en hals. Een klein onderdeel dat erg belangrijk is in het geheel.
Elke Richwood Master Series akoestische gitaar heeft een massief houten bovenblad, wederom van de beste en hoogste kwaliteit in een betaalbare prijsklasse.
Richwood maakt ook electrische gitaren, banjo's, versterkers voor akoustische gitaren en gitaaronderdelen.

Brandin

Radix

Radix Guitars Indonesia, opgericht in 2003, heeft als solide basis een jarenlange ervaring in het ontwerpen en produceren van houtbewerkingsproducten.
Respect voor de schoonheid en de traditie van het prachtige muziekinstrument genaamd gitaar en passie om continu "The Best Indonesian Guitar" te creëren is de belangrijkste drijfveer van het Radix-team.
Stapels ontwerpen en prototypes, honderden productiemethoden en talloze uren aan discussies hebben Radix geleerd hoe ze een kwaliteitsinstrument moeten bouwen.

Squier

De V.C. Squier-Company was een fabrikant van snaren voor violen, banjo's en gitaren. Het bedrijf werd in 1890 opgericht door Victor Carroll Squier in Battle Creek, Michigan.
In 1965 werd het bedrijf overgenomen door Fender. In 1975 werd Squier opgeheven als fabrikant en merknaam voor snaren, omdat Fender ervoor koos om zijn snaren onder de merknaam Fender op de markt te brengen.
In 1982 werd de naam Squier opnieuw geactiveerd door Fender als merk voor goedkopere versies van Fender-gitaren. Squier-gitaren zijn gemaakt in Japan, Korea, Mexico, India, Indonesië, China en de Verenigde Staten.

Lowland Guitars

Gitaarbouwer Henk Vlaar was nooit bang om de gitaren die hij bezat te tweaken om ze precies te krijgen waar hij ze wilde hebben. "Zolang ik gitaar speel, heb ik ze altijd aangepast", zegt hij. "Geen enkele gitaar die ik heb gekocht, klonk of speelde precies zoals ik het eerst wilde."
Zoals veel gitaarbouwers, heeft Vlaar een achtergrond in houtbewerking. Door zijn houtbewerkingsvaardigheden te combineren met onderzoek naar gitaarconstructie en klankeigenschappen van klankhout, bouwde en modelleerde Vlaar zijn eerste gitaar naar een Les Paul Junior. Het eindresultaat van zijn eerste poging werd goedgekeurd door zowel een plaatselijke gitaarbouwer als een gitaarwinkel die aanbood het voor hem te verkopen. Het gitaarbpuw-virus had me gegrepen, na het bouwen van nog een aantal instrumenten startte hij in 2008 officieel zijn eigen bedrijf onder de naam Lowland Guitars.
Vlaar gebruikt alleen traditionele houtbewerkingsmachines en handgereedschap voor zijn objecten, elke nek die hij maakt is absoluut uniek en gevormd volgens de eisen van de klant. Ook voor gangbare houtsoorten zet hij graag alternatieven in, zoals abachi voor rode els of Surinaams groenhart in plaats van ebbenhout.
Vlaar houdt het graag simpel als het om elektronica gaat; "Met uitzondering van effecten, neem ik aan dat elektronica aan het geluid van de gitaar niet veel kan toevoegen".
Alle Lowland instrumenten zijn het resultaat van één-op-één contact met de klant aangezien Vlaar alleen rechtstreeks verkoopt.
De gitaarbouwer bouwt jaarlijks ongeveer 10 instrumenten.

Hamburguitar

Bernie Hamburger bouwde en verkocht zijn eerste gitaar in 1983 aan Andy Summers, leadgitarist van "The Police". In 1992 reisde hij naar Engeland en ontmoette daar Beatle George Harrison en Rock-n-Roll-legende Carl Perkins voor wie hij gitaren bouwde.
Citaat uit een interview met George Harrison uit nr 96 van Musician Magazine; Ik hou erg van zijn gitaar. Hij is maar een kleine fabrikant, maar het is een heel erg goed met de hand gemaakt instrument.
Ik werk specifiek voor artiesten die klaar zijn voor die unieke gitaar die speciaal voor hen en hun behoeften is gebouwd. De klant roept alles op en ik geef elke gitaarhals met de hand voor elke klant vorm. Al zijn gitaren zijn uniek met de hand gebouwd volgens de specificaties van de klant. Naast het aanbieden van eigen ontwerpen, biedt hij ook de bekende ontwerpen aan.
Alle ontwerpen zijn verkrijgbaar in solide of semi-akoestische versies. Zijn gitaren zijn gebouwd in 6, 9 en 12 snarige modellen.

Jose Ramirez

José Ramírez begon zijn opleiding in de werkplaats van Francisco González in 1870 in Madrid. Hij werd al snel onafhankelijk en richtte zijn eigen werkplaats op in 1882. Vanaf dat moment begon een traditie die van de ene generatie op de volgende werd doorgegeven en de huidige 4e en 5e generatie bereikte. Momenteel runnen Cristina en José Enrique het bedrijf onder toezicht van Amalia Ramírez.
Beetje bij beetje werd de werkplaats van José Ramírez de hoeksteen van de Madrid School of Guitar Makers, dankzij de verbeteringen die hij aan het instrument aanbracht en de opleiding van professionals die met hem werkten en die later voor zichzelf begonnen. Tegenwoordig wordt Ramírez Guitars beschouwd als een van de belangrijkste makers van Spaanse handgemaakte gitaren ter wereld en als het oudste huis van Spaanse gitaren in directe lijn, van de ene generatie op de volgende.

Travis Bean

Clifford Travis Bean (21 augustus 1947–10 juli 2011) was een Amerikaanse gitaarbouwer uit Californië.
In 1974 werkte hij samen met Marc McElwee en Gary Kramer voor de oprichting van Travis Bean Guitars, high-end elektrische gitaren en bassen met machinaal bewerkte aluminium halzen. Een ongebruikelijk ontwerp, dat afwijkt van traditionele instrumenten met een houten hals. Het aluminium middengedeelte liep door de behuizing van het instrument, met de pickups direct op het aluminium gemonteerd. Het merendeel van deze instrumenten bevatte massieve koahouten lichamen en humbucker-pickups. Hoewel geprezen om hun geluid, maakten de aluminium halzen Travis Bean-gitaren zwaarder dan andere elektrische gitaren. Modellen waren onder meer de Artist, Standard, Wedge (zeldzaam) en TB500 (zeldzaam) met single coil pickups.
Tussen 1974 en 1979 werden ongeveer 3.600 gitaren en bassen geproduceerd.
Eind jaren negentig werkte Bean samen met bouwer/ontwerper B. Kelly Condon en produceerde een serie van 24 hoogwaardige, op maat gemaakte instrumenten. Deze gitaren en bassen waren instrumenten met een aluminium hals.

Bjärton

Bjärton was een Zweedse fabrikant van akoestische gitaren, gevestigd in Bjärnum in Skåne. De productie vond plaats in de jaren 1952-1990. Het bedrijf maakte gitaren onder de naam Bjärton, maar produceerde ook voor Hagström, Tarrega en España.
De instrumentenfabriek van Bjärton werd opgericht onder de naam Bjärnum's muziekinstrumentenfabriek door de timmerman Sigurd Nilsson en de timmerman Göte Karlström, die in de meubelfabriek van Hugo Troedsson in Bjärnum werkten. Ze hadden dus een goede beroepsopleiding om samen muziekinstrumenten van hout te bouwen.
Aanvankelijk produceerde Bjärton alleen contrabassen, maar rond 1952 werden semi-akoestische gitaren in het modellenprogramma geïntroduceerd. De eerste gitaarmodellen kregen Spaanse meisjesnamen als Rosita en Isabella en werden al snel populair in Zweden. Het Rosita-model, dat van 1955 tot 1983 werd geproduceerd, werd zelfs wel de volksgitaar genoemd. De gitaarfabrikant Hagström in Älvdalen was onder de indruk van de gitaren van Bjarton en kreeg later de exclusieve rechten op de akoestische gitaren van Bjarton. In 1953 werden elektrische gitaren geïntroduceerd.
Tijdens de late jaren 1950 en vroege jaren 1960 vervaardigde Bjärton een aantal semi-akoestische gitaren, waarvan sommige met Hagström-pickups.
Verschillende semi-akoestische gitaren werden vervaardigd voor Hagström Oslo en verkocht in Noorwegen onder de naam Hagström.
De fabriek had in de jaren zestig bijna 60 werknemers, maar een liquiditeitscrisis in 1969 dwong tot eigendomsoverdracht en bezuinigingen. Het bedrijf werd in 1980 gekocht door het Italiaanse GEM, voordat het in 1989 terugkeerde naar Zweeds bezit. In 1990 werd de fabriek uiteindelijk gesloten, waardoor de laatste vijftien werknemers op straat stonden.

Hutchins

Hutchins Guitars is een onafhankelijk ambachtelijk gitaarbedrijf van gitarist Gary Hutchins gevestigd in Sussex in het Verenigd Koninkrijk.
Ze maken Retro sexy gitaren, moderne gitaren met een geweldig geluid en gevoel maar met een knipoog naar de klassieke ontwerpen van vroeger, vooral de jaren 50 en 60. Het hele team is een fervent liefhebber van de gitaar als kunstwerk, een object van schoonheid en een fantastisch instrument voor artistieke expressie.
Gary is het grootste deel van zijn leven betrokken geweest bij de muziekindustrie, te beginnen met zijn eigen platenlabel, Safe Records, voordat hij overging naar bandmanagement en muziekproductie. Hij wordt erkend als een van de meest vooraanstaande moderne gitaarontwerpers.
Het Albert and Victoria Museum in Londen toonde Gary's zeshalsgitaar 'The Beast' in de tentoonstelling Power of Making.

Futurama

Futurama-gitaren werden door Selmer naar Engeland geimporteerd als alternatief voor hun Hofner-assortiment eind jaren 50 en 60.
Het waren aantrekkelijke, redelijke kwaliteitsinstrumenten, geprijsd op een niveau dat door Britse gitaristen kon worden betaald.
De Futurama III/Grazioso was misschien wel het meest gebruikte exemplaar, een solide elektrische gitaar die toendertijd door de Britse rockbands werd gebruikt, in de dagen voordat de producten van Fender en Gibson in Groot-Brittannië verschenen!
In 1958/59 begon Selmer met de import van een solide gitaar met drie pickups die aanvankelijk werd vervaardigd in Blatn in Tsjecho-Slowakije onder de handelsnaam Resonet door de Drevokov Coöperatie, die ook meubels fabriceerde.
De "Grazioso" is een ontwerp van ene meneer Ruzicka de drijvende kracht achter de Resonet gitarentak.
Selmer veranderde de naam in hun catalogus in Futurama.
De Tsjechen haalden hun inspiratie eigenlijk uit een echte Strat die ze hadden geïmporteerd uit de Verenigde Staten in 1955!
Zodra de Britten kennis maakten met de Fender Stratocasters was de Futurama op slag vergeten, bestemd om weg te kwijnen in rommelwinkels en kofferbakverkopen.

Andy Manson

In 1967 bouwde Andy Manson uit noodzaak zijn eerste instrument. Het was een instrument met een druppelvormig lichaam en een lange nek.
In de loop der jaren heeft hij veel gitaren, luiten, mandolines, dulcimers en een verscheidenheid aan meernekkige en meervoudige snaarinstrumenten gebouwd.
In 2010 verhuist hij naar Portugal waar hij zijn nieuwe werkplaats in gebruik neemt. De omstandigheden hier zijn perfect voor het maken van instrumenten, aldus Andy.
Flat tops, arch tops, klassieke bluegrass-mandolines en Keltische bouzoukis zijn de de categorieën instrumenten die hij graag bouwt, allerlei variaties zijn mogelijk.
Hij bouwt met huidlijm en werkt af met olie en French polish.
Er worden zoveel mogelijk Europese houtsoorten gebruikt, maar er is ook wat oude voorraad gerecycled hout, bijvoorbeeld genoeg Indisch palissander uit een 19e-eeuws dressoir voor bruggen.

Brian May Guitars

Gitaarproducent met als eigenaar Brian May himself.
Alle gitaren zijn gebaseerd op de eigenbouw Red Special van Brian May.
Door de jaren heen is er een groot aantal replica's van de "Red Special" gebouwd door zowel amateurs als professionals, waaronder twee belangrijke producenten, Guild Guitars en Burns.
Vanaf 2004 wordt Red Special eindelijk door BMG geproduceerd.
Samen met Barry Moorhouse van House Music en Pete Malandrone, de oude techneut van May, is er een gloednieuw assortiment gecreëerd, met als doel om de absoluut beste producten te maken tegen een betaalbare prijs zodat iedereen kan genieten van het speciale geluid en feel van een door Brian May ontworpen gitaar.

Kinny Guitars

Manzer Guitars

Linda Manzer (2 juli 1952) is een Canadese meestergitaarbouwer bekend om haar archtop-, flat-top- en harp-gitaren.
Ze volgde twee kunstacademies, waar ze schilderkunst studeerde. Voor het ambacht van het maken van flattop gitaren studeerde ze van 1974 tot 1978 bij Jean Larrivée. In New York studeerde archtopbouw bij Jimmy D'Aquisto.
Naast haar standaardmodellen heeft ze meer dan 50 gitaarprototypes met de hand ontworpen en gebouwd, waaronder sopraangitaar, de eerste akoestische baritongitaar, en ontwierp ze ook de eerste akoestische sitargitaar plus verschillende harp-gitaren.
Ze heeft meer dan 25 instrumenten ontworpen en gebouwd voor jazzmuzikant Pat Metheny, waaronder de Pikasso, die 42 snaren en vier halzen heeft. Hij speelde de Pikasso op vele albums, waaronder Imaginary Day, What's It All About en Beyond the Missouri Sky (Short Stories). Hij speelde haar baritongitaar op het album One Quiet Night. Bovendien bouwde en ontwierp ze samen met Metheny een gelimiteerde editie van 30 handgemaakte Metheny-Manzer signature-modellen om een 30-jarige samenwerking met Pat Metheny te vieren.
Muzikanten die Manzer-gitaren bezitten, zijn onder meer Julian Lage, Carlos Santana, Henrik Andersen, Stephen Fearing, Milton Nascimento, Liona Boyd, Heather Bishop, Bruce Cockburn, Paul Simon, Roy Patterson, Marie-Lynn Hammond, Susan Crowe en Gordon Lightfoot.

Roland

Roland Corporation is een Japanse fabrikant van elektronische muziekinstrumenten, elektronische apparatuur en software. Het werd opgericht door Ikutaro Kakehashi in Osaka op 18 april 1972. In 2005 verhuisde het hoofdkantoor van Roland naar Hamamatsu in de prefectuur Shizuoka. Het heeft fabrieken in Maleisië, Taiwan, Japan en de VS.
Op 31 maart 2010 had het 2.699 werknemers in dienst. In 2014 werd Roland onderworpen aan een management buy-out door Roland's CEO Junichi Miki, ondersteund door Taiyo Pacific Partners.
Roland heeft talloze instrumenten vervaardigd die een blijvende invloed op de muziek hebben gehad, zoals de G-303 en G-808 synthesizer gitaar, de Juno-106 synthesizer, TB-303 bassynthesizer en TR-808, TR-909 drummachines. Roland speelde ook een belangrijke rol bij de ontwikkeling van MIDI, een gestandaardiseerd middel om elektronische instrumenten van verschillende bedrijven te synchroniseren. In 2016 schreef Fact dat Roland "aantoonbaar meer heeft gedaan om elektronische muziek vorm te geven dan enig ander in de geschiedenis.

Slaman

Egmond

De gepensioneerd stationschef Uilke Egmond begon in 1932 een muziekschool en een muziekwinkel in Valkenswaard, genaamd Musica.
Op de muziekschool gaf hij vioollessen en in de winkel verkocht hij instrumenten die voornamelijk uit Oost-Europa geïmporteerd waren.
In 1935 verhuisde het bedrijf naar Eindhoven. De import van instrumenten eindigde en ze besloten de instrumenten zelf te maken.
Begin jaren 50 waren er 20 medewerkers en werden er 50 gitaren per week gemaakt. De productie van banjo's en mandolines werd toegevoegd.
Begin jaren 60 waren er 80 medewerkers en werden er 2000 gitaren per week gemaakt en het bedrijf verhuisde naar Best, een noordelijke buitenwijk van Eindhoven. Egmond was nu de grootste gitaarbouwer van Europa en stond meer bekend om kwantiteit dan om kwaliteit. Goedkope instrumenten werden in grote aantallen gemaakt en praktisch iedereen kon het zich veroorloven om een gitaar te kopen. De goedkoopste modellen hadden een prijskaartje dat slechts 10% bedroeg van de kosten voor een vergelijkbaar model van een Gibson of een Fender.
Naast gitaren werden er ook versterkers en gitaarelementen geproduceerd. In 1974 ging het bedrijf failliet, waarschijnlijk door de grote concurrentie uit Azië.
George Harrison en Brian May begonnen beiden gitaar te spelen op een Egmond akoestiesche gitaar. Zelfs Sir Paul McCartney bezat een Egmond basgitaar.

Mosrite

Mosrite is een Amerikaanse gitaarproducent, gevestigd in Bakersfield, Californië, van eind jaren vijftig tot begin jaren negentig. Mosrite werd opgericht door Semie Moseley, de gitaren werden bespeeld door veel rock-'n-roll- en countryartiesten.
Mosrite-gitaren stonden bekend om hun innovatief ontwerp, hoogwaardige techniek, zeer dunne, lage frets op smalle halzen en extreem high-output pickups. Moseley's ontwerp voor The Ventures, bekend als het "Ventures Model" (later bekend als de "Mark I") werd algemeen beschouwd als het vlaggenschip.
Mosrite heeft ook een zeer beperkt aantal akoestische gitaren gemaakt die best zeldzaam zijn. Het zijn de modellen Serenade en Balladere. De Balladere-modellen werden gemaakt tussen 1968 en 1969, terwijl de Serenade een eerder model was dat werd gemaakt tussen 1965 en 1969.

Stella

Stella was een Amerikaans gitaarmerk dat eigendom was van de Oscar Schmidt Company. Het werd opgericht rond 1899.
Stella-gitaren werden bespeeld door bekende artiesten, waaronder Robert Johnson, Lead Belly, Charlie Patton, Doc Watson en Willie Nelson.
Kurt Cobain van Nirvana speelde een akoestische Stella op de opname van de nummer Polly, van het Nevermind-album, en Mason Williams met Classical Gas.
Stella werd in 1939 overgenomen door de Harmony Company. Het merk werd in 1974 opgeheven en werd later opnieuw geïntroduceerd door M.B.T. International, de moedermaatschappij van de Harmony Company.
Stella was een van de vele merken muziekinstrumenten die in Jersey City, New Jersey, werd gemaakt door de Oscar Schmidt Company. Andere Schmidt-merken waren onder meer "Sovereign" en "La Scala". Het bedrijf produceerde snaarinstrumenten zoals gitaren, mandolines, banjo's en autoharps.
Het bedrijf bloeide tijdens het eerste kwart van de 20e eeuw en produceerde vele duizenden instrumenten. In 1920 zou het bedrijf 's werelds grootste fabrikant van snaarinstrumenten zijn. Stella-instrumenten stonden bekend om hun goede toon en relatief lage prijs. Topklasse Stella- en Sovereign-gitaren kosten een fractie van de laagste Gibson- of C. F. Martin-instrumenten.
Na de Grote Depressie verkocht het bedrijf eind jaren dertig haar afdeling instrumenten met frets, maar ging door met het maken van autoharps. Schmidt's merken Stella, Sovereign en La Scala werden in 1939 overgenomen door de Harmony Company uit Chicago, Illinois.

Synthaxe

De door de Engelse uitvinders Bill Aitken, Mike Dixon en Tony Sedivy (en gedeeltelijk gefinancierd door de Virgin Group van Richard Branson), gemaakte SynthAxe was een enorme sprong voorwaarts in de ontwikkeling van synthesizer-gitaren of gitaarsynthesizers. In tegenstelling tot een Keytar (soort keyboard of synthesizer die om de nek wordt gedragen, zoals gebruikelijk een gitaar) gebruikte hij echte snaren, niet één maar twee onafhankelijke sets die, wanneer ze werden gespeeld, elke synthesizer konden besturen die compatibel was met de recent geïntroduceerde MIDI-standaard (Musical Instrument Digital Interface).

Harmony

The Harmony Company, opgericht in 1892, is een voormalig gitaarproductiebedrijf dat momenteel het eigendom is van het Singaporese bedrijf BandLab Technologies. Harmony was in zijn hoogtijdagen de grootste fabrikant van muziekinstrumenten in de Verenigde Staten. Ze maakten vele soorten snaarinstrumenten, waaronder ukeleles, akoestische en elektrische gitaren en violen.
In 1928 introduceerde Harmony de eerste van vele Roy Smeck-modellen en werd de grootste producent in de VS. Ze verkochten 250.000 stuks in 1923 en 500.000 in 1930, waaronder verschillende modellen gitaren, banjo's en mandolines.
Het merk Harmony bereikte haar hoogtepunt in 1964-1965 met de verkoop van 350.000 instrumenten, de buitenlandse concurrentie leidde 10 jaar later tot de ondergang van het bedrijf.
De pick-ups op bijna alle elektrische gitaren en bassen die Harmony produceerde, werden vervaardigd door Rowe Industries Inc. (later bekend als H.N. Rowe & Company, Rowe DeArmond Inc. en DeArmond Inc.) uit Toledo, Ohio. Veel van de instrumentversterkers met de naam Harmony zijn vervaardigd door "Sound Projects Company" uit Cicero, Illinois.
In 2018 lanceerde BandLab Technologies het merk Harmony opnieuw met een nieuwe serie elektrische gitaren en gitaarversterkers.

Washburn

Met wortels die teruggaan tot vóór de Amerikaanse burgeroorlog, begint Washburn vanaf 1883 in Chicago snaarinstrumenten te fabriceren.
Washburn bouwt in de loop der jaren gitaren, mandolines, banjo's, ukeleles en meer.
Er worden tegenwoordig maar weinig moderne Washburn-instrumenten door het bedrijf zelf gebouwd.
De eerste moderne Washburn-instrumenten waren akoestische gitaren die door Beckmen Music uit Japan werden geïmporteerd.
De eerste Washburn elektrische gitaren waren de Wing Series-modellen, aangeboden van 1978 tot 1984. Deze instrumenten hadden innovatieve push-pull split humbuckers, messing hardware en inlays en een neck-through constructie. De meeste modellen uit de Wing-serie werden geproduceerd door Yamaki, een Japanse fabrikant van Washburn akoestische gitaren.
In 1991 was de productie van Washburn-instrumenten bijna volledig verschoven naar Korea, gebouwd door Samick. Toen Samick in 1992 hun fabriek in Cileungsi, Indonesië, opende, begon deze fabriek ook instrumenten van het merk Washburn te produceren, die in het algemeen herkenbaar waren aan een "SI-" serienummer.
Van 1992 tot 2000 runde Washburn de USA Custom Shop in een fabriek aan Elston Ave en Springfield Ave.
Tussen 1994 en 2001 werden tien modellen akoestische gitaar gebouwd voor Washburn in de Verenigde Staten, vijf door Tacoma Guitars (Tacoma, Washington) en vijf door Bourgeois Guitars.
Vanaf 2017 is de primaire productie grotendeels verschoven van Korea naar fabrieken in Indonesië en China.

Vox

Vox is een fabrikant van muziekapparatuur en instrumenten, opgericht in 1957 door Thomas Walter Jennings in Dartford, Kent, Engeland.
Het bedrijf is vooral bekend door de Vox AC30 gitaarversterker, gebruikt door The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks, The Yardbirds, Queen, Dire Straits, U2, Manilarajj en Radiohead, het Vox Continental elektrisch orgel, het Vox wah-wah pedaal gebruikt door Jimi Hendrix, en een serie innovatieve elektrische gitaren en basgitaren. Sinds 1992 is Vox eigendom van het Japanse elektronicabedrijf Korg.

Vox AC30

Guyatone

Guyatone, een van de eerste gitaarfabrikanten in Japan, begon met de productie in 1933 door dhr Mitsuki.
De naam "Guyatone" vertaalt zich ruwweg naar "klusjesmanmuziek" en begon in 1951 op instrumenten te verschijnen, evenals op versterkers en pedalen.
In 2013 bundelde Guyatone zijn krachten met DeMont Guitars uit Oswego, IL, VS en produceert nu in zowel de VS als Japan.
Toshihiko Torii leidt de Japanse divisie. Hij deed elektronica-engineeringwerk voor Takamine, Sony, Roland, HAO en meer.
Nathaniel DeMont (VS) is gespecialiseerd in lopende projecten zoals CNC- en CAD-programmering, ontwerp en houtbewerking.

Epiphone

Epiphone is een Amerikaans muziekinstrumentenmerk.
Na de overname van het bedrijf van zijn vader in 1928, noemde Epaminondas Stathopoulos het bedrijf 'Epiphone' als een combinatie van hem bijnaam "Epi" en het achtervoegsel "-phone" (van Griekse fon-, "stem"), in hetzelfde jaar begon hij met het maken van gitaren.
In 1957 werd Epiphone gekocht door Gibson, destijds de belangrijkste rivaal op de markt voor archtopgitaar. Gibson verplaatste de productie van Epiphone van de oorspronkelijke fabriek in Queens, New York naar Gibson's fabriek in Kalamazoo, Michigan. In de loop van de tijd, toen Gibson zijn eigen productieactiviteiten naar andere faciliteiten verplaatste, volgde Epiphone zijn voorbeeld; Gibson heeft ook de constructie van Epiphone-producten uitbesteed aan verschillende faciliteiten in de VS en internationaal. Tegenwoordig wordt Epiphone nog steeds gebruikt als merk voor het bedrijf Gibson, zowel voor budgetmodellen van andere Gibson-merkproducten als voor verschillende exclusieve Epiphone-modellen. Naast gitaren heeft Epiphone ook contrabassen, banjo's en andere snaarinstrumenten gemaakt, evenals versterkers.
Historisch gezien zijn Epiphone-gitaren grofweg in drie categorieën in te delen.

Epiphone wordt gebruikt als "budgetmerk" voor Gibson, dat identiek genaamde maar goedkopere versies van populaire Gibson-modellen produceert.
Epiphone wordt ook gebruikt om modellen onder alternatieve namen te labelen, maar zijn verder vergelijkbaar met duurdere Gibson-gitaren, bijvoorbeeld de Epiphone G-400 is functioneel equivalent aan de Gibson SG, en de Epiphone Dot is in wezen een budgetversie van de Gibson ES-335. Af en toe is de Epiphone-versie van de gitaar historisch beter bekend, bijvoorbeeld het Epiphone Casino, functioneel identiek aan de Gibson ES-330, maar beter bekend vanwege de nauwe samenwerking met artiesten als The Beatles.
Modellen die exclusief zijn voor het merk Epiphone zonder gelijkwaardige modellen geproduceerd onder het merk Gibson, zoals de Epiphone Coronet.

Kay

Kay Musical Instrument Company was een Amerikaanse fabrikant van muziekinstrumenten. Kay werd in 1931 opgericht in Chicago, Illinois, door Henry "Kay" Kuhrmeyer, uit de activa van het voormalige Stromberg-Voisinet (opgericht als " Groeschel Mandolin Company "in 1890).
Het bedrijf produceerde instrumenten in zijn fabriek tot 1968 na een korte fusie met Valco. In 1969 werd de naam "Kay" overgenomen door Weiss Musical Instruments (WMI). Het merk wordt sindsdien door verschillende fabrikanten gebruikt, voornamelijk voor Japanse importgitaren.
Kay bood hun eerste elektrische gitaar aan in 1936 - vijf jaar na de Rickenbacker Frying pan en hetzelfde jaar als de Gibson ES-150. Het merk Stromberg-Voisinet, eigendom van Kuhrmeyer, had de "Stromberg Electro" echter al eerder geproduceerd, in 1928, waardoor het kortstondige model misschien wel de eerste commerciële elektrische gitaar was.

Silvertone

Silvertone was een merk geproduceerd/verkocht door warenhuis Sears voor haar assortiment van consumentenelektronica en muziekinstrumenten (1916 tot 1972).
De rechten op het merk Silvertone werden in 2001 gekocht door het Zuid-Koreaanse bedrijf Samick Music. Samick verkocht muziekinstrumenten onder het merk Silvertone en bracht enkele historische modellen opnieuw op de markt, totdat het merk uiteindelijk werd stopgezet.
Muziekinstrumenten die met het merk Silvertone werden verkocht, waren elektrische en akoestische gitaren, bassen en ukeleles.
Silvertone-gitaren werden populair bij beginnende muzikanten vanwege hun lage prijs en brede beschikbaarheid in Sears-winkels en de Sears-catalogus. De Canadese band Chad Allan en The Silvertones (later The Guess Who) ontleenden haar naam aan deze reeks instrumenten.
Silvertone instrumenten en versterkers werden vervaardigd door verschillende bedrijven, waaronder Danelectro, Valco, Harmony, Thomas, Kay en Teisco.
De gitaren, vooral de modellen uit de jaren 60, worden tegenwoordig hoog gewaardeerd door verzamelaars. Twee van de bekendste Silvertone-aanbiedingen zijn de door Danelectro gebouwde Silvertone 1448 en 1449, gemaakt in het begin van de jaren 60. De 1448 had een enkele lipstick-pickup terwijl de 1449 was uitgerust met een configuratie van twee pickups en werd in 1964 opgevolgd door het 1457-model. De koffers van deze gitaren hadden een kleine ingebouwde versterker en de gitaren zelf hadden een zeer korte 18-frethals.

Coral

Hamer

Hamer Guitars was een Amerikaanse fabrikant van elektrische gitaren, opgericht in 1973, in Wilmette, Illinois, door Paul Hamer en Jol Dantzig. De vroege instrumenten van het bedrijf hadden gitaarontwerpen gebaseerd op de Gibson Explorer (The Standard) en Gibson Flying V (Vector). Hamer Guitars wordt algemeen beschouwd als het eerste "boutique" elektrische gitaarmerk in vintage stijl dat zich specifiek richtte op professionele muzikanten, en was de eerste gitaarfabrikant die een 12-snarige basgitaar produceerde.
Het bedrijf werd in 1988 overgenomen door Kaman Music Corporation, dat in 2008 op zijn beurt werd gekocht door Fender Musical Instruments Corporation. Hamer bood een breed scala aan elektrische gitaren en elektrische bassen aan en legde sinds de oprichting de nadruk op het produceren van hoogwaardige instrumenten met vintage esthetiek en creatieve innovaties.
Kaman bracht een goedkopere lijn van in Azië gebouwde instrumenten op de markt, de Hamer XT Series en Slammer van Hamer, die in 2009 werd stopgezet.
Na een onderbreking van 4 jaar doordat Fender de Hamer-modellen in 2013 had stopgezet, werd het merk opnieuw geïntroduceerd als een dochteronderneming van KMC Music, die datzelfde jaar de terugkeer van Hamer Guitars op de NAMM Show aankondigde.

Saga Music

Framus

Framus is een Duitse fabrikant van snaarinstrumenten, ontstaan in 1946 en failliet gegaan in 1975.
Het merk Framus werd nieuw leven ingeblazen in 1995 als onderdeel van Warwick GmbH & Co Music Equipment KG in Markneukirchen, Duitsland. Hun hoofdkantoor en aangepaste winkels zijn gevestigd in Markneukirchen, Shanghai, New York City en Nashville.
In 1946 richtte Fred Wilfer de FRAMUS-werken op ... de naam is een acroniem van FRAnconian MUSical-instrumenten en bedoeld om de aandacht te vestigen op het feit dat de beroemde vioolbouwers van Schönbach van Frankenland hun nieuwe thuis hadden gemaakt.
Eind 1949 werd Bubenreuth het vestigingscentrum. Daar begon Wilfer met de bouw van een van de modernste fabrieken van die tijd, en in de zomer van 1954 gingen ongeveer 170 medewerkers aan de slag op de nieuwe locatie. Met 2200 vierkante meter ruimte tot hun beschikking produceerden ze al snel meer dan 2000 instrumenten in een maand.
Vooral de elektrische gitaar werd de nieuwe bestseller. De verkoop steeg enorm door de populariteit van rock and roll muziek eind jaren 50. Vanwege deze ontwikkeling werden verschillende technologische ontwikkelingen geïntroduceerd (zoals het plaatsen van truss rods in gitaarhalzen), en in 1966 werd een tweede fabriek gebouwd in Pretzfeld. Framus werd de grootste gitaarproducent in Europa, met eind jaren zestig ongeveer 300 werknemers in dienst.
In de jaren 50 bezat Paul McCartney een Framus Ivor Mairants "Zenith" gitaar. Hij had oorspronkelijk een trompet gekregen voor zijn 14e verjaardag in 1956, maar hij kon onmogelijk zingen terwijl hij op een trompet speelde, dus verruilde hij die voor een Framus "Zenith" model 17. Hij gebruikte het om enkele van zijn eerste liedjes ermee te componeren, waaronder "Wanneer ik Vierenzestig ben". Het hangt nog steeds in zijn studio.
Veel feiten uit de geschiedenis van Framus zijn verloren gegaan door het faillissement van het bedrijf in 1975.
In 1995 heeft Hans-Peter Wilfer (zoon van oprichter Fred Wilfer) de naam Framus nieuw leven ingeblazen om muziekinstrumenten te produceren als onderdeel van Warwick GmbH & Co Music Equipment KG in Markneukirchen, Duitsland. Naast een reeks elektrische gitaren produceert het bedrijf vervangende onderdelen (zoals knoppen, tuners, bruggen en staartstukken) voor hun vintage modellen, en een klein assortiment high-end buizenversterkers.

Teisco

Teisco was een Japans productiebedrijf voor muziekinstrumenten van 1948 tot 1967, totdat het merk "Teisco" werd overgenomen door Kawai. Het bedrijf produceerde zowel gitaren als synthesizers, microfoons, gitaarversterkers en zelfs drumkits. Teisco-producten werden op grote schaal geëxporteerd naar de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk.
In 2018 werd het merk "Teisco" opnieuw gelanceerd, samen met voormalig gitaarbedrijf Harmony, door het Singaporese muziekbedrijf BandLab Technologies om effectapparaten te produceren.

Sobel Guitars

Schecter

Schecter Guitar Research maakt elektrische gitaren en bassen, akoestische gitaren en USA Custom Shop-instrumenten voor muzikanten over de hele wereld in meer dan 150 landen.
Haar gitaren en bassen spreken een breed spectrum van spelers aan met hun diverse muziekstijlen.
In 1976 startte David Schecter het bedrijf, toen een (reparatiewer)kplaats in Van Nuys, Californië. Het bedrijf vervaardigde gitaarhalzen en body's, complete pick-upassemblages, bruggen, slagplaten, stemmechanieken, knoppen, potentiometers en diverse andere gitaaronderdelen. Uiteindelijk begon Schecter onderdelen te leveren aan bekende gitaarfabrikanten. In 1979 bood Schecter voor het eerst zijn eigen volledig geassembleerde elektrische gitaren aan. Ze waren van hoge kwaliteit en erg duur.
In 1983 had Schecter de productielimiet van de custom shop bereikt en kon niet langer aan de vraag voldoen. Dat jaar werd het bedrijf gekocht door een groep investeerders uit Texas die wilden voortbouwen op de reputatie van Schecter. De investeerders verhuisden het bedrijf naar Dallas, Texas, waar ze vijf jaar lang gitaren van topkwaliteit produceerden met zowel geïmporteerde onderdelen als Schecter-onderdelen onder de naam Schecter.
Een conflict met Fender heeft geleid tot hun sluiting eind 1986.
De naam werd eind 1987 door de huidige eigenaren gekocht, Hisatake Shibuya, een Japanse ondernemer die ook eigenaar is van het Musicians Institute in Hollywood. Shibuya verplaatste het bedrijf terug naar Californië en bracht Schecter terug naar zijn roots in de custom shop, waarbij alle inspanningen waren gericht op het vervaardigen van hoogwaardige, dure instrumenten op maat.
In 1997 ontmoette Michael Ciravolo, de toenmalige directeur van Schecter, verschillende Aziatische gitaarfabrikanten op het Tokyo Music Festival en koos vervolgens voor een fabriek in Incheon voor de vervaardiging van betaalbare gitaren, Zuid-Korea. Die gitaren van Schecter zouden in de fabriek in Zuid-Korea worden gebouwd, waarna ze naar de VS zouden worden verscheept.
In 2012 werd aangekondigd dat Schecter zijn custom-shop uitbreidde en 4.300 vierkante meter aan de werkvloer toevoegde. Later dat jaar kondigde Schecter een nieuwe lijn van in de VS gebouwde gitaren aan die het bedrijf terug zou brengen naar zijn "roots".

Reverend

Reverend Guitars begon in 1997 in een garage achter een fietsenwinkel in Oost-Detroit. Joe Naylor putte uit zijn jarenlange studie in Industrial Design, Lutherie School en professionele vintage gitaarreparatie om de eerste Reverend Guitar te creëren. Het was een ongebruikelijk ontwerp, maar wat indruk maakte was de aandacht voor detail die Joe in het instrument stopte.
Reverend Guitars is nu uitgegroeid tot een wereldwijd merk met de aandacht van rocksterren, werkende muzikanten en journalisten.
Reverend biedt gitaren en bassen in vele vormen en stijlen met een professionele kwaliteit, of je nu amfitheaters verkoopt of in je woonkamer speelt.
Reverend is momenteel gevestigd in Toledo, Ohio. Alle gitaren zijn vakkundig ontworpen door Joe Naylor, vervaardigd in Zuid-Korea door boetiekgitaarfabrikant Mirr Music.

Ramirez

José Ramírez richtte zijn eigen werkplaats op in 1882, vanaf dit moment begon een traditie die van de ene generatie op de volgende werd doorgegeven en de huidige 4e en 5e generatie bereikte.
Beetje bij beetje werd de werkplaats van José Ramírez de hoeksteen van de Madrid School of Guitar Makers, dankzij de verbeteringen die hij aanbracht aan het instrument en de opleiding van professionals die met hem werkten en die later voor zichzelf begonnen.
Tegenwoordig wordt Ramírez Guitars beschouwd als een van de belangrijkste makers van Spaanse handgemaakte gitaren ter wereld en als het oudste huis van Spaanse gitaren.

Pete Turner Guitars

Als linkshandige gitarist was Pete Turner gefrustreerd door het gebrek aan keuze van akoestische gitaren. Dus besloot hij zijn eigen gitaar te maken.
Onder de indruk van de gitaar kwamen er vragen van de lokale muzikantengemeenschap over wat hij nog meer beschikbaar had.
Pete bekeek de constructie van de resonator met het oog van een ingenieur. Na verloop van tijd ontwikkelde hij de Marrakech - waarbij hij zijn akoestische ontwerp als platform gebruikte, hout koos vanwege hun klankkwaliteit. Het resultaat is een huwelijk van kwaliteit van materialen met een opnieuw ontworpen interne structuur om een nieuwe en originele resonator te produceren.
Elke handgemaakte custom gitaar is gemaakt van zorgvuldig geselecteerde houtsoorten - en elk is van massief hout, geen fineer!

Husemoen

Nadat Øystein Husemoen zijn studie aan de Musical Instrument Academy in Sarpsborg, Noorwegen had afgerond, studeerde hij in Duitsland instrumentenbouw.
Het jaar daarop richtte hij Husemoens Guitars op in zijn geboortestad Lillehammer. De werkplaats is nu een van de weinige professionele werkplaatsen voor het bouwen en repareren van gitaren in Noorwegen.
Nadat de Norwegian Wood Series in 2010 werd geïntroduceerd, heeft hij zich toegelegd op het gebruik van lokale alternatieve houtsoorten, waarmee hij voor eens en altijd bewijst dat instrumenten geweldig kunnen klinken zonder het gebruik van bedreigde houtsoorten.

Monteleone

John Monteleone (1947) had zichzelf op jonge leeftijd geleerd gitaren te bouwen, hij begon in 1973 met het professioneel restaureren en bouwen van snaarinstrumenten, nadat hij was afgestudeerd als muziekdocent.
Hij staat bekend als een van de beste levende archtopgitaar- en mandoline-makers ter wereld en loopt al jaren voorop bij het maken van innovatieve, geavanceerde archtopinstrumenten.
Hoewel Monteleone een reeks standaard high-end instrumenten aanbiedt, staat hij ook bekend om zijn unieke, extravagant geïndividualiseerde en gewaardeerde maatwerk van speelbare instrumenten.

John Page Guitars

Höfner

Karl Höfner GmbH & Co. is een Duits bedrijf dat snaarinstrumenten (strijkinstrumenten, gitaren en bassen) produceert.
Höfner werd opgericht in 1887 in het Oostenrijks-Hongaarse rijk, in Schönbach (nu Luby, in de Tsjechische Republiek), door gitaarbouwer Karl Höfner, en werd al snel een van de belangrijkste fabrikanten van snaarinstrumenten in het land.
Het bedrijf leed zwaar tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar opende in 1950 nieuwe fabrieken in Bubenreuth, ook in Duitsland.
Höfner werd vooral beroemd dankzij Paul McCartney, die het Höfner 500/1 basmodel gebruikte, het model met de vioolvormige koffer. Zelfs vandaag de dag heet dit model "Beatle Bass" (Bass of the Beatles) of "Cavern Bass", wat met name het model aangeeft dat door Paul McCartney werd gebruikt in de periode dat hij speelde in de club in Liverpool genaamd Cavern Club.

Froggy Bottom Guitars

In 1970 bouwde Michael Millard zijn eerste Froggy Bottom-gitaar in zijn appartement aan de Lower East Side in New York.
Froggy Bottom Guitars was geboren.
In oktober 1970 begon Michael te werken bij Gurian Guitars in Grand Street in New York City.
Michael's eerste twee Froggy Bottom-gitaren waren in wezen Guriaanse vormen met aanzienlijke aanpassingen: een lichter en ander verstevigingspatroon voor het bovenblad en - wat een handelsmerk van Froggy Bottom is geworden; hoge, dunne en sterk gewelfde achterbeugels.
In het voorjaar van 1974 verliet Michael Gurian om fulltime Froggy Bottom Guitars te bouwen. In de daaropvolgende twintig jaar bouwde Michael in New Hampshire en vervolgens in Vermont één Froggy Bottom-gitaar per keer, voor klanten die bijna uitsluitend uitvoerende muzikanten waren.

Erlewine

Eko

Eko is een Italiaanse fabrikant van elektrische gitaren, akoestische gitaren en soortgelijke instrumenten, opgericht in 1959 in Castelfidardo door Oliviero Pigini.
EKO begon met het produceren van traditionele akoestische gitaren en kleine archtopgitaren van Siciliaanse oorsprong.
Het was Eko's filosofie om een volledig assortiment gitaren aan te bieden, geproduceerd met gestandaardiseerde industriële processen om een consistente kwaliteit te garanderen. Het doel van het bedrijf was om het meest levendige segment van betaalbare instrumentenmarkt te veroveren, ook geschikt is voor semi-professionals, waardoor de gitaar economisch voor iedereen toegankelijk wordt.
Nu is Eko een bedrijf dat, na jaren van succes en daaropvolgende achteruitgang weer opkrabbelt, om te concureren op de markt van kwaliteitsinstrumenten.

Del Vecchio

Casa Del Vecchio Ltda. is een traditioneel gitaarbouwbedrijf met het hoofdkantoor in São Paulo, Brazilië. Sinds de oprichting door Angelo Del Vecchio in 1902, heeft het een breed scala aan akoestische snaarinstrumenten geproduceerd. In de jaren dertig begon Del Vecchio resonatorgitaren te produceren, wat resulteerde in hun beroemdste model: de Dinâmico (hun handelsnaam voor resofonische instrumenten).
Het huidige productassortiment van Del Vecchio omvat klassieke gitaren en resonatorgitaren, banjo's, mandolines, cavaquinho en altviool-caipira's.
Een van de beroemdste spelers van de Del Vecchio Dinâmico resonatorgitaar was countrymuzikant Chet Atkins.
Leo Kottke bespeelde ook een Dinâmico die toevallig in de studio stond. Je hjoort de gitaar op de track The Grid van zijn album Sixty Six Steps.

Beard

Paul Beard raakte voor het eerst gefascineerd door resonatorgitaren toen hij 18 jaar oud was, ongeveer in dezelfde tijd begon hij met het repareren van snaarinstrumenten.
Na zijn studie Luchtvaartmechanica en Werktuigbouwkunde begon zijn muzikale carrière als leraar, snaarinstrumenttechnicus en artiest.
Als muzikant was hij ontevreden over de kwaliteit van de beschikbare resonatorgitaren, hij gebruikte zijn vaardigheden voor het ontwerp en de constructie van een gitaar die zou profiteren van nieuwe technologieën en technieken en tegelijkertijd de traditie van de Dopyera-familie in ere houdt. De eerste Beard resonator gitaar werd in 1985 aan een klant geleverd.
Tegenwoordig maakt Beard Guitars veertien modellen met de hand.

Atkin

Atkin Guitars is in 1995 opgericht in Canterbury, Engeland. Gestaag gegroeid van een eenmanszaak die elk jaar een handvol unieke instrumenten bouwde, tot een van de toonaangevende akoestische gitaarbouwers in het Verenigd Koninkrijk.
Per jaar worden ongeveer 350 gitaren gebouwd, allemaal handgemaakt.
Gitaren worden gebouwd volgens beproefde traditionele constructiemethoden, maarer wordt ook nieuwe technologie omarmt zolang er geen compromis is in termen van toon en geluid. Zo worden frets bijvoorbeeld met de hand gepast en afgewerkt, maar wordt nauwkeurige computergestuurde routing gebruikt om de fret slots te snijden. Alle gitaren zijn voorzien van nitrocellulose lak.

Burns

Burns Guitars London is een Engelse fabrikant van elektrische en basgitaren, opgericht in 1959.
Op zijn hoogtepunt, in de jaren zestig, was het het meest succesvolle gitaarbedrijf in Engeland.
Het bedrijf heette eerst "Burns-Weill" en werd vervolgens omgedoopt tot "Ormston Burns Ltd". Ormston Burns Ltd. werd in 1965 opgekocht door Baldwin Piano Company en het bedrijf werd omgedoopt tot "Baldwin-Burns".
Burns gitaren werden opnieuw geïntroduceerd in 1991 onder de naam "Burns London", en de productlijn omvat nu een collector's edition van het eerste model dat het bedrijf produceerde.
De originele gitaren maakten veel showbizzvrienden en werden gebruikt door een aantal spraakmakende artiesten uit die tijd (70's), zoals Elvis Presley, Hank Marvin en Jimmy Page.
De gitaren waren behoorlijk populair omdat ze veel goedkoper waren dan Amerikaanse merken zoals Fender en Gibson, ook geholpen door importtarieven die het duur maakten om in de VS gemaakte gitaren in Groot-Brittannië te kopen.

Beltona

Beltona begon als een partnerschap tussen Steve Evans en Bill Johnson respectievelijk gitaarbouwer en ingenieur, zij deelden een interesse in resonatorinstrumenten. Hieruit groeide een bedrijf dat handgemaakte metalen instrumenten van de beste kwaliteit produceerde in een tijd dat deze niet door niemand anders werden gemaakt in de UK.
Beltona is een gespecialiseerde en innovatieve onderneming, baanbrekend door het produceren van hoogwaardige, handgemaakte instrumenten van koolstofvezel en glasvezel. De onverwachte ontdekking van andere voordelen van dit materiaal ten opzichte van metaal was een enorme bonus. De verbeteringen zitten op het gebied van geluidsprojectie, gewicht, sterkte en gemak/productiesnelheid.

Pensa

Pensa Custom Guitars is een Amerikaans bedrijf dat handgemaakte gitaren en basgitaren maakt. Het bedrijf is gevestigd in New York en werd opgericht door gitaarbouwer Rudy Pensa.
De instrumenten van Pensa zijn het best bekend door het gebruik van voormalig lid van Dire Straits, Mark Knopfler.
In 1980 ontmoetten Knopfler en Pensa elkaar en samen met John Suhr maakten zij een nieuwe gitaar genaamd de Pensa MK. Vandaag de dag zijn er vijf soorten gitaren te koop.
Aanvankelijk maakte Pensa samen met Suhr de gitaren. Zij maakten gitaren onder de naam Pensa-Suhr. In 1990 verliet Suhr Pensa om voor Fender gitaren te gaan bouwen. De naam Suhr werd daarna niet meer gebruikt. Suhr is sinds 1997 de man achter het bedrijf Suhr Guitars.

Manson Guitar Works

Engelse gitaarbouwer opgericht in de zestiger jaren van de vorige eeuw door de broers Hugh en Andy Manson.
Matthew Bellamy bezit meer dan 50 Manson-gitaren, die allemaal zijn gebouwd door Hugh Manson (vóór 2009) behalve de Mirror Kaoss, Doubleneck, Keytar en Matt Black II en nog veel meer, die werden gebouwd door Tim Stark.
Hugh maakt nog steeds gitaren voor Matt, maar tegenwoordig wordt het meeste werk gedaan door de hoofdbouwer van Manson Guitar Works, Tim Stark. Alle gitaren die voor Bellamy zijn gebouwd, afgezien van de 7-snarige E-gitaar, hebben een vorm die hij samen met Hugh Manson in 2001 ontwierp, genaamd Mattocaster of MB-vorm. De Mattocaster-vorm is het resultaat van het feit dat Bellamy een gitaar wilde met de body van een Fender Telecaster en het geluid van een Gibson Les Paul.
Ron Joyce, Hugh's vriend en electronic designer/engineer, speelt ook een grote rol bij het bereiken van de geluid van Matt's custom gitaren.
Vanaf juni 2019 wordt Bellamy de meerderheidsaandeelhouder van Manson Guitar Works. Hij zei dat hij en het team van Manson actief onderzoek zullen doen naar nieuwe producten voor zwaardere muziekgenres (inclusief 7-snarige gitaren) en om de gitaar te evolueren naar het moderne tijdperk van geluid. Hij noemde ook de release van goedkopere Manson-gitaren, de toenmalige "M-Series" en nu MBM-1 Meta Series.

Cort

Cort bouwt al meer dan 50 jaar gitaren.
Cort-gitaren worden gebouwd in de ultramoderne productiefaciliteiten in Indonesië en China, op basis van professionele kennis en ervaring van haar bouwers.
Sinds de jaren negentig werkt Cort samen met gerenommeerde gitaarbouwers en artiesten uit het buitenland om innovatieve gitaren te demonstreren. De geweldige lijst van bouwers en artiesten die met Cort hebben samengewerkt, zijn onder meer: Ned Steinberger, Jim Triggs, Greg Curbow, Larry Coryell, Matt Murphy, Hiram Bullock, Joe Beck, Billy Cox, TM Stevens, Neil Zaza, Matthias Jabs, Gene Simmons Jeff Berlin, Frank Gambale, Hugh Manson, en Matthew Bellamy die samenwerkten om nieuwe gitaren te ontwikkelen en te lanceren voor/met Cort.

National

Grammer

Panucci

Angelo van Merrienboer wil al op jonge leeftijd gitaarbouwer worden. Aanvankelijk bouwde hij alleen eigen ontwerpen, voor zichzelf en voor vrienden. Daarna is hij gaan werken als gitaarreparateur; aging en maatwerk voor Max Guitar Store en Benelly Imports.
In 2009 is hij The Guitar Lounge begonnen, een winkeltje aan huis. Toen hij een paar T-traditionals maakte en ze verouderd om een goede vintage vibe te creëren, was Panucci Custom Guitars geboren. Zijn handgemaakte pickups geven een uitgesproken eigen geluid wat zeer gewaardeerd wordt.
Zijn doel is om gitaren te bouwen die muzikanten inspireren.

Fbass

F Bass Inc werd in 1978 opgericht door George Furlanetto.
Furlanetto werd geïnspireerd door het vakmanschap van zijn vader en het muzikale talent van zijn moeder.
Hij begon met het restaureren van instrumenten voor een plaatselijke muziekwinkel waar hij ontdekte dat basgitaren veel meer aandacht nodig hadden en aanzienlijk verbeterd konden worden.
Dus begon hij zijn eigen unieke bassen te maken vaak met een 5e en 6e snaar.
In 1986 groeide F Bass uit tot de huidige fabriek van 5.000 vierkante meter en werd het een centrum voor creatievelingen en muzikanten.
Tot op de dag van vandaag worden de instrumenten in kleine batches met de hand gemaakt.

Hybrid Guitars

Op een hybride gitaar van Hybrid Guitar Co. kun je tegelijkertijd baslijnen, akkoorden en melodieën spelen. Het heeft het volledige bereik van een standaard bas en een gitaar op één instrument. De onderste 3 snaren zijn bestemd voor een basregister en de bovenste 3, 4 of 5 snaren bevinden zich in een gitaarregister, allemaal op één hals. Elke kant heeft een apart circuit en is bedoeld om op zijn eigen corresponderende versterker te worden aangesloten.
De instrumenten van Hybrid-Guitars Co. zijn ontworpen en worden gebouwd door Charlie Hunter, Clay Conner en Wes Lambe.

Danelectro

Danelectro is een fabrikant van muziekinstrumenten en accessoires, opgericht in New Jersey in 1947. Het bedrijf staat vooral bekend om zijn snaarinstrumenten die gebruik maken van unieke ontwerpen en fabricageprocessen. Het bedrijf Danelectro werd in 1966 verkocht aan de "Music Corporation of America" (MCA) en verhuisde naar een veel grotere fabriek in Neptune City, New Jersey, waar meer dan 500 mensen werken. Niettemin sloot Danelectro drie jaar later zijn fabriek.
Eind jaren negentig begon de Evets Corporation met de verkoop van instrumenten en accessoires onder de naam Danelectro. In 2016 introduceerde Danelectro nieuwe gitaarmodellen. De kwaliteit van deze instrumenten was wel een stuk beter dan van de originelen.
Na aanvankelijk succes stopte de productie van gitaren in 2001 weer om in 2006 weer te worden hervat. In 2017 werd een lijn nieuwe gitaarmodellen met eigenschappen van bekende gitaren zoals de Stratocaster en de Mosrite uitgebracht waarin wel de typische lipstick-elementen zitten. Daarnaast is er een nieuwe pedalenlijn onder de naam Billionaire uitgebracht die in steviger metalen, maar eveneens retro-ogende behuizingen zitten.
Danelectro-gitaren worden sinds eind jaren 90 vooral in de alternatieve pop/rock en americana gebruikt en zijn geliefd om hun typische “glazige” en “twangy” klank.

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Video

Models

Gitaristen

Geen items gevonden

Video

Models

Gitaristen

Geen items gevonden

Models

Gitaristen

Geen items gevonden

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Video

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen

Models

Gitaristen