Na zijn middelbare school speelt hij in het clubcircuit van New Jersey, samen met zijn broer Albert (zanger).
Greg Howe's solocarrière begon nadat hij in 1987 een demotape naar Shrapnel Records had gestuurd, waarna hij meteen werd gecontacteerd door oprichter Mike Varney.
Zijn debuutalbum werd uitgebracht in 1988, het werd zijn best verkochte album. Een artikel uit 2009 in Guitar World Magazine rangschikte het album als tiende in de top tien aller-tijden-Shred-albums.
Het jaar daarop speelt hij met broer Albert in de hardrockgroep Howe II. Op het Shrapnel-label brachten ze twee studioalbums uit: High Gear (1989) en Now Hear This (1991).
Zijn tweede soloalbum, Introspection, werd uitgebracht in 1993. Hierop is zijn stijl radicaal veranderd, van de ongecompliceerde instrumentale rock naar een meer jazz-fusion-achtige stijl die tot op de dag van vandaag herkenbaar en uniek is; enkele van zijn kenmerkende eigenschappen zijn snelle legato passages met de linkerhand (sterk beïnvloed door jazzfusion-gitarist Allan Holdsworth), en het veelvuldige gebruik van tikken en vreemde maatsoorten. Een bijzonder opmerkelijk aspect van Howe's legato-techniek is de "hammer-on from nowhere", waarbij een noot op een snaar wordt gehamerd zonder eerst te worden geplukt.
De drie volgende albums, Uncertain Terms (1994), Parallax (1995) en Five (1996), waren allemaal een consistente voortzetting van het geluid van Introspection.
Op het jazzgeoriënteerde label Tone Center Records maakt hij het album Hyperacuity (2000), een van zijn meest prominente experimenten met jazzfusion.
Na het album Extraction (2003) bracht hij in 2008, na een lange pauze zijn achtste studioalbum Sound Proof uit. Het zou weer negen jaar duren tot Howe's volgende solo-release, Wheelhouse (2017), die wordt beschreven als zijn meest persoonlijke werk tot nu toe.
After leaving high school and playing the club circuit around the New Jersey, New York and Pennsylvania areas with his brother Albert (a singer) , Greg Howe officially began his solo career after sending a demo tape to Shrapnel Records, upon which he was immediately signed by founder Mike Varney. His self-titled debut album was released in 1988, and went on to become his highest-selling album;[1] a 2009 article in Guitar World magazine ranked it tenth in the all-time top ten list of shred albums.
The following year, he joined with Albert to form a hard rock group named Howe II. Through Shrapnel, they released two studio albums: High Gear (1989) and Now Hear This (1991). His second solo album, Introspection, was released in 1993. At this point his style had changed radically from the straightforward instrumental rock of both his debut and the Howe II albums, to a more jazz fusion-laden approachwhich remains unique and identifiable to this day; some of his signature traits being fast left-hand legato passages (having been influenced greatly by jazz fusion guitarist Allan Holdsworth), and the frequent use of tapping and odd time signatures. One particularly noteworthy aspect of Howe's legato technique is the "hammer-on from nowhere", in which a note is hammered-on to a different string without first being picked.
The next three albums, Uncertain Terms (1994), Parallax (1995) and Five (1996), were all a consistent continuation of Introspection's sound.
On the jazz-oriented label Tone Center Records he makes the album Hyperacuity (2000), one of his most prominent experiments with jazz fusion.
After the album Extraction (2003) he released his eighth studio album Sound Proof in 2008, after a long hiatus. It would be another nine years until Howe's next solo release, Wheelhouse (2017), which is described as his most personal work to date.
Greg Howe
8 december 1963, New York City, USA
http://www.greghowe.com/#lessons
Official website
GuitarSchool
ALBUMS
VIDEO
abonneren Youtube.
AGENDA
GEAR
