Met leeftijdgenoot Jan Akkerman wordt Eelco Gelling veelal gezien als de beste uit Nederland afkomstige gitarist.
Autodidact Gelling begon zijn muzikale loopbaan begin jaren zestig in formaties als The Rocking Hurricanes en The Rocking Strings.
Rond 1964 kwam zanger Harry Muskee bij Eelco's band en werd de stijl omgebogen van Shadows-achtig materiaal naar meer blues georiënteerd werk, de bandnaam werd veranderd in Cuby + Blizzards.
Opmerkelijk was verder, dat de Drentse formatie de lieveling werd van het hoofdstedelijke undergroundblad Hitweek, later Aloha. Aan 'image building' behoefden Eelco en Harry en hun wisselende kompanen, naast Kinds, Middel, Beekman en Waterman, Herman Brood, Jaap van Eik, Herman Deinum, Hans Lafaille en Helmig van der Vegt, niet te doen, dat werd voor hen gedaan.
Cuby + Blizzards werd absolute top, ook buiten de Nederlandse grenzen. Cuby + Blizzards maakte de ene fraaie langspeler na de andere, neem 'Groeten Uit Grollo', 'Trippin' Thru' A Midnight Blues', 'Live At Düsseldorf' en 'Appleknockers Flophouse'.
Toen Eelco vond dat alle rek uit C + B was en sloot hij zich aan bij Golden Earring, waarmee hij niet alleen speelt op een aantal platen, maar tevens - eindelijk - op tournee ging in Amerika. Het boterde echter niet tussen het grillige gitaarwonder Gelling en het strak georganiseerde Earring-bedrijf, met als gevolg dat Eelco, na enkele jaren, midden in een Amerikaanse tournee vertrok.
Terug in Nederland vulde Gelling zijn tijd voornamelijk met het meedoen aan (platen)sessies, bijvoorbeeld met Flavium, en enige tijd als lid van Freelance Band. Tot hij rond '83 weer werd herenigd met Harry Muskee in diens Muskee Gang.
In de jaren negentig van de vorige eeuw deed Eelco Gelling vooral veel sessiewerk, maar speelde ook met verschillende eigen formaties.